Zederyke zinnebeelden, vertoont in konstplaten

[p. 87]

XXXIV. Zinnebeeld.

VINCIT DUM PERDIT

Zy wint, terwyl ze verliest.

't GEvalle pit men haast uit doet,

Om 't kaarslicht niet te doen verteeren.

ô Menschen! wilt de wellust weeren,

Zo haast z' ontsteekt in uw gemoed;

Al schynt z' een dubbele vlam te geeven,
Ze dood de ziel, en krenkt het leeven.

ONs gemoed is als een ontsteeke kaars, waar van eenig brandend vezeltje van 't pit gescheiden, en op 't was gevallen, inder-

[p. 88]

daad wel zyn glans vermeerderd, maar dezelve door een dubbele vlam ook veel eer doet verteeren, als dat ze by haar voorgaande licht was gebleeven. Om dan te beletten dat ze niet t'eenemaal versmelt, is 't noodzaakelyk dit vlammende gevalle pit uit te dooven. En, hoewel men hier door de kaars van een gedeelte van zyn licht berooft, zo is dit verlies dezelve echter voordeelig, dewyl 't de oorzaak haarer behoudenisse is.

Dit moet ons leeren, om met vaardigheit, de eerste wanordere van onze hertstochten te verbeteren, met hunne ongeregelde beweegingen in te toomen, zo haast als wy ze beginnen te gevoelen; uit vreeze, dat hunne vlammen komende toe te neemen, eindelyk onze ziel en lichaam niet verteeren. Deze intoominge is in den beginne licht om doen: maar zyn nuttigheit is aanmerkelyk; dewyl ze verhinderd, dat ons gemoed zich door de wellusten niet laat t'onderbrengen; dat de vermaakelykheeden dezelve niet in duizend misdaaden verdrukken.

't Is alleen door dit middel, dat wy ons zelven konnen overwinnen: want dan neemt God onze zaak ter hand. En, gelyk hy de rechtvaardigheit zelf is, zo laat hy niet toe, dat wy in de zonde vallen, die tegen hem strydig is. Zyn goederentheit weêrhoud ons zelfs in de grootste vervoeringen; en zyn goedheit ons met duizend gunsten belaadende, doet ons 't leven in eer en achtinge onder de menschen

[p. 89]

doorbrengen, en onze werken zyn hem aangenaam. Dit moet ons doen aanmerken, dat 'er niet onreedelyker als 't gedrag der geenen is, die niet de minste zoetigheit hunner vermaakelykheden willen afsnyden, vermits 't grooter wellusten te smaaken, als de vermakelykheden welke zy nu genieten.