't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1660)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Flucx op de been.1. KOmt kinderen bly, na d'ouwe sede
Komt, viert den Feestdagh van den Elenbaes,
Tot goe memorie, van al't geen, dat dede
Den waerden Man den milden Nicolaes,
Den vrundt van Godt, den knecht des Heeren,
Komt al die Godt mindt,
Die de deucht besindt,
Soeckt hier de deucht, en maeckt dat ghyse vint.
2. Ons segghen eerst de sekerste ghetuygen,
Dat Nicolaes van d'eerste jaren af,
Het Christen vasten beoeffende int suygen,
Over zijn teere leetjens al te straf:
Want siet het Lam, 't welck andere tijden
Heel sijn voetsel nam,
Soogh maer eens de mam
Soo dick den vrydagh alle weecken quaem:
3. Ia 'swoensdaegs ook, hoe seer hy quam te dorsten,
Wt liefden Christi sachmen derven mee
Sijn soete melck, sijn Moederlijcke Borsten,
Vrolijck, en blijde, sonder pijn, oft' wee,
Tot dat de Son gansch heel was verdweenen.
Wie wert niet ghesticht,
In soo vroegen licht,
Gaet voort Niclaes, gaet voort, o heylig wicht.
4. Wilje noch meer van dese man gaen hooren,
Wilt u verwonderen door sijn caritaet,
Om dat veel niet door hoerery verlooren
En souden gaen, komt d'eerbaerheyt te baet,
| |
[pagina 147]
| |
Smackt door de vensters gout en silver,
Om daer in dat huys
Al 't opset onkuys
Te doen verdwijnen, met het hels gespuys.
5. Maer och! eylaes hoe vergaen de tuchten
Van dese voorige tijden altemael:
Op dat noch Weeuw, noch weesen, soude suchten
Wasmen int deylen van d'armen heel reael;
Maer nu wert de schoen van nichjes van neefjes
Liberael vervuldt:
End' door groote schuldt
Toontmen aen t' arme leven geen medult.
6. Geeft gelt, en gaven met milde handen,
Geeft koussen, schoenen, de winter is na by:
Geeft kost, en kleeren, om Godt te verpanden, Geeft wol, geeft webben: aen die zijn in ly,
En ons Patroon sal bly, en danckbaer wesen,
Sinte Nicolaes,
Sal voor Broodt, voor Kaes
V weerom geven het Hemelsche solaes.
7. O wonder man, o Vader der armen,
O vroom verlosser der gevanghe lien,
Wilt Soetermeer, ja 't gantsche landt ontfarmen,
Wilt't out geloof in fleur weer laten sien
Gelijckmen u te Niceen, sach plegen,
Om datw' onbelaen
Buyten dooling staen,
En weerom treden in d'oude heyre-baen.
|
|