't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

[p. 110]

Achtste Liedt van 't H. Sacrament.
Van Berengarius eersten tegen-spreecker, Anno 1140.

Stemme: Sal ick nog langer met heete traenen.

1. INdien de Zwingliaensche kueren,
't Geloof dus moogen tasten aen,
En 't eyge trecken tot figueren,
Soo is het met de Schrift gedaen:
Soo vint men schier, noch Hel noch Vier,
Noch Hemelsch-vaderlandt, noch Waeter-doop,
Iae Kruys en Krebbe blijven in de loop.

2. Waer blijckt my meer: dat Christus leeven

Met Vleysch en Bloedt gebooren is,
Dan dat hy ons sijn Vleysch gegeeven
Heeft waerlijck op den lesten disch?
Is dit niet waer, 't welck ons soo klaer
Betuycht is by des Waerheyts eyge Mond,
Soo valt ons al de reste oock te grondt.

3. Maer sijn hier voor de Ketteryen

Bekommert niet; wy sullen doch
Noch nu, noch t'geenen daege lyen
Dat dus verr' koom' het Helsch bedrogh:
Maer houden staen de roode Vaen
Van Christus Iesus onsen Harder goet,
En 't eyge weesen van sijn Vleesch en Bloet.

4. Dit heeft hy ons te klaer besproocken,

Dit's ons te lieven Testament:
Dit hebben de Boecken onverbroocken,
Der Vad'ren al te seer erkendt:
Iae Berengaer selfs t'openbaer
Op 't Doodt-bedd', als hy nu verscheyden sou
Bejammert met een al te grooten rou.

5. Hy was de eerste, die ons schennen

Dorst, klaerlijck uyt dit Sacrament:
Maer als hem Goodts genae doen kennen,
Sijn doolingh hadd' in 't leste endt:
Riep hy, wel teer van Herten, Heer!

[p. 111]

 

Ick bidd' u, gaet doch met u snoode knecht

 

In 't scharpste niet van u gespanne recht.

 

6. 't Is Heer den dagh, dat gh'aen de borsten

 

Vwes Moeders in een groot gedult,

 

Verschenen sijt de wijse Vorsten,

 

En oock aen my verschijnen sult;

 

Om my, of naer t' bedreeve quaet,

 

Te laeten straffen, of naer u genae

 

Te spaeren, Heer! al ist oock volle spae.

 

7. 't Is waer, door mijn verkeeringh vielen

 

Van u waerachtigh Vleesch en Bloedt

 

Tot Broodt en Wijn, soo veele Zielen,

 

Maer ghy sijt sonder eynde goet:

 

Des hoop ick dat, de rijcke schat,

 

Van u genaede mijn vervulde kerf

 

Sal breecken, als ick mijn betouw besterf.

 

8. En dit was 't leste woord, daer meede

 

Dat Berengaer fluckx weder-riep,

 

De Kettery by hem gesmeede,

 

Wanneer hy in den Heer ontsliep.

 

Wat Vrouw, wat Man souw derven dan

 

Besterven nu de Leeringh, die de borst

 

Van d'eerste Meester niet besterven dorst.