't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Den negenthiende Sondag na Pinxteren.

Stemme: Waerom souden wy niet meugen.

1. HOort de goddelijcke woningh,
(Hoort doch Christe menschen, hoort)
Wort geleecken by een Koningh,
Iae door eyge Christen woort,
Die milt van groot-dadigheden,
En oock liberael van geest,
Voor zijn Soon hier laet besteden
's Bruylofts-feest // komt en weest
Komt en weest vrolijck, minst en meest.

2. En alst nu was tijt van nooden

Op den aengenamen dagh,
Heeft hy uytgestiert zijn boden
Met een feestlijck ghewach,
En dat weer, en weer, eylacy!
Want sy kreghen quaet bescheyt;
Hoe wel sy spraecken met goe gracy
't Is al bereyt // al bereyt,
Komt, komt, en doet ons slechs geleydt.

[p. 78]

 

3. Maer neen, neen, onwaerde gasten,

 

d'Een die sey; 'k gae nae mijn landt.

 

d'Ander, naer mijn koop-mans-lasten.

 

Iae de derden, als vyandt

 

Sloegen doodt, die haer ontmoeten;

 

Ende dat met voller spijt,

 

Sloegen doot die haer begroeten,

 

Met verwijt // en met spijt,

 

Sloegense doodt uyt haet, en nijt.

 

4. Daer nae is den disch met vrienden

 

Gantsch vervult, maer alsmen at,

 

Was den Heer daer eenen siende,

 

Die onwaert aen tafel sat,

 

Om dat hy was ingekomen:

 

Stoutert sonder Bruylofts-kleed,

 

Sonder vreesen, sonder schromen;

 

Onbereed // wat hy deed,

 

Kreegh hy heel gantsch quaet bescheed.

 

5. Christus vraegde, hoe dus herwaerts?

 

Maer eylaes den armen man

 

Bleef stom, daerom most hy derwaerts,

 

Naer de hell' van stonden an;

 

Bindt hem bey sijn hand' gewisse,

 

Kluystert hem sijn voeten mee,

 

Sendt hem na de duysternisse,

 

Daer hy wee // eeuwigh wee,

 

Lijden mach ter helsche stee.

 

6. Daer hy eeuwlijck mach branden,

 

In die al te droeve kuyl;

 

Eeuwigh knersen op sijn tanden,

 

Eeuwigh maecken groot gehuyl.

 

Ach! laet ons, ons' Ziel bedecken,

 

Liever met het Bruylofs-kleed,

 

Liever werelt // vleesch begecken,

 

Als met leedt // onbekleedt

 

Eeuwigh te zijn in s'Duyvels steedt.