't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1660)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Ick hebb' voor desen,
| |
[pagina 22]
| |
Is gantsch gelijcke
Het moster-zaedt,
(Hoort doch dees' nieuwe Maer)
Het minst, 't geringhst,
Wanneer het eerst aenvaerdt
Te vallen onder d'aerdt:
Maer daer na seer vermaerdt,
Ia geen boom in 's Menschen oogh,
Die sijn tacken alsoo boogh,
Als het moster-zaedtjen hoogh.
2. Soo dat ten lesten,
Der Vogelen vlucht
Nederdaelt van boven neer,
Om daer te nesten
Onder de lucht,
Met haer Iongen zwack en teer.
Wat Preeck, wat streeck
Was dit, wat voor een leer,
Die daer door onsen Heer
Woud' beduyden tot bekeer,
Van dit Moster-boompjen hoogh,
Dat soo wies in 's Menschen oogh,
Dat sijn tacken alsoo boogh.
3. Het mostaert eten, maeckt d'hersenen reyn
Ia drooght de fluymen taey
Soo doet vergeten uyt al ons breyn
De Ketteryen draey.
Dit zaedt, doet baet
Maer 't kan noyt soo seer
Verwarmen immermeer
Den Menschen, Als Godts leer
Die de Zielen gantsch verhet
En haer fluymen heel verplet
Als de Mensch sich tot Deughden set.
4. De oogen vloeyen, wanneer een Mensch
Het moster-saedtje eet
Soo doet Godt groeyen, na Zielens wensch
De tranen nat en heet.
Nut dan, fijn Man
| |
[pagina 23]
| |
Niet van des Werelts draf,
Maer 't goet, al valt het straf,
Het sal weer wassen af
Door het leetwesend' geschrey
Van uw' ooghjens allebey
Al uw' Sonden, soo Godt sey.
5. Voorts om te geven het moster-zaet
Den in-gebooren smaeck
Moet 't zijn gewreven, tot onser baet:
Wel wat een wondere saeck! Soo moet in't goet
Godts woordt oock met aendacht
Zijn gebroken en verkracht
In ons hert met aller macht.
Gaet erkauwt dan yder Deught
Wilje daer na hebben vreught
Doet u best, al watje meught.
|
|