't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 81]
| |
Stemme: Cathuysertje bruyn.1.
HErodes wreedt, waer toe al dit leedt;
Secht van waer kompt u dese gramme moet
Dat ghy verstort soo veel onnosel bloedt;
En weet ghy niet, dat Godt al dit verdriet,
Dat Godt u Toorn, al u haet en nijdt
Weer kan vergoede tot u eeuwich spijt?
Looft Godt, en verheucht
Onnosele Jeucht,
Looft Godt, en verheucht
U met eeuwighe vreucht
Herodes verstoordt
Doch een korte tijt,
En ghy wert vermoordt
Tot u eeuwich proffijt.
2.
Men kreet, men riep, men runde, men liep
U teere leetjens soecken overal
In wieghen, in doecken met groot geschal
De Beul, den Soldaet, alle Rackers quaet,
Doorsochten de gaeten, de hoecken al te nauw
Daer by quam 'tcanaelje, met het gantsche grauw.
Looft Godt, &c.
Hier sachmer staen een met een Bardesaen
Daer trockmen 't Mes, en Degen uyt de schee
Niemant soo koen, die daer yet tegens dee
Men moorde, men stack, men smoorden in een sack
Men kloofde, men vilde, men scheurde van malkaer,
Mn worpse aende want, den vloer die namse waer.
Looft Godt &c.
De Moeders bedroeft, die baden seer 'tgeboeft
Terwijlse verstorten 'tonnosel Jonghe bloedt,
Maer neen, zy stampten de kinderen met de voet
Men sach daer niet, als Jammer en verdriet
| |
[pagina 82]
| |
Men hoorden niet, dan geschrey en groot gehuyl
Men stopte de kinderen van d'een in d'ander kuyl.
Looft Godt &c.
Gheluckiche kans, hoe mennich Hemels krans
En wierden terstondt van boven niet bereydt
Als wy terstondt naer huys toe syn gheleydt,
Gundt ons doch mee, een Hertelijcke bee,
Dat wy meedeylen een soo hooghe lodt
Als u is gegeven door Herodes spot.
Bidt dat wy naer treden
Met yver en vlijt
U simpelen zeden
U Deftighen strijdt
En dat wy beleven
U Reynicheydt
Dat will' ons Godt geven
In eeuwicheydt.
|
|