't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Waerom souden wy niet meugen.1.
HOort, de goddelijcke Wooningh,
(hoort doch Christe menschen, hoort)
Wort gheleecken by een Koningh
Jae door eyge Christen woort,
Die milt van groot-dadicheden,
En oock liberael van gheest,
Voor zijn Soon hier laet besteden
's Bruylofts-feest // kompt en weest
Kompt en weest vrolijc, minst en meest.
2.
En alst nu was tijt van noden
Op den aenghenamen dach,
Heeft hy uytgestiert zijn boden
Met een feestelijck ghewach,
En dat weer, en weer, eylacy!
Want sy kreghen quaet bescheyt,
Hoe wel sy spraecken met goe gracy
| |
[pagina 92]
| |
't Is al bereydt // al bereydt,
Kompt, komt, en doet ons slechs geleydt.
3.
Maer neen, neen, onwaerde gasten,
d'Een die sey; 'kgae nae mijn landt.
d'Ander; naer mijn koopmans-lasten.
Jae de derden, als vyandt
Sloeghen doodt, die haer ontmoeten,
Ende dat met voller spijt,
Sloeghen doodt die haer begroeten,
Met verwijt // en met spijt,
Sloegense doodt uyt haet, en nijt.
4.
Daer nae is den disch met vriende
Gantscht vervult, maer alsmen at,
Was den Heer daer eenen siende,
Die onwaert aen tafel sat,
Om dat hy was inghekomen,
Stoutert sonder Bhruylofs-kleed,
Sonder vreesen: sonder schromen
Onbereed // wat hy deed,
Kreech hy heel gantsch quaet bescheed.
5.
Christus vraechde, hoe dus herwaerts?
Maer eylaes den armen man
Bleef stom daerom most hy derwaerts
Naer de hell' van stonden an,
Bindt hem bey zijn hand' gewisse,
Kluystert hem zijn voeten mee,
Sendt hem nae de duysternisse,
Daer hy wee // eeuwich wee
Lijden mach ter helscher stee.
6.
Daer hy eeuwelijck mach branden
In die al te droeve kuyl,
Eeuwich knersen op zijn tanden,
| |
[pagina 93]
| |
Eeuwich maecken groot ghehuyl,
Ach! laet ons, ons' ziel bedecken
Liever met het Bruylofs-kleed
Liever werelt, vleesch begecken,
Als met leedt // onbekleedt
Eeuwich te zijn in s'Duyvels steedt.
|
|