't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: Ick ben een arme Pelgrim siet.1.
PElgrims, Godt groet u alle-bey,
Godt groet u d'een soo wel, als d'ander,
Godt gheef u 'tsamen goet gheley,
Wat praetj' onder malkander?
2.
Wel! Borgher van Ierusalem,
Hebt ghy alleen niet hooren spreecken
Oock uyt de alghemeyne stem,
Of hebje Pelgrims streecken?
3.
Van 't gheene datter is gheschiet
In dese lest-gheleden daghen?
Wat dinghen doch? wel weetjet niet
Wat Jesus heeft verdraghen?
4.
Op hem was onse hoop ghestelt,
Als dat hy Israel sou bevrijden,
Maer nu soo heeft hem het ghewelt,
Van't Sannedrin doen lijden.
| |
[pagina 47]
| |
5.
Aen't Cruys een al te snoode doodt,
En 'tis noch huyden daer beneven
Den derden dach, dat dese stoot
Hem van ons heeft ghedreven.
6.
'tIs waer, daer is een Vrouw, drie, vier,
Aen 'tGraf geweest om hem te soecken,
Maer hebben daer ghevonden schier
Niet anders, als de doecken.
7.
Doch segghen, daer in wit ghewaedt
Ghesien te hebben een deel Geesten;
Maer lacy! 'tis maer Vrouwen praet,
W'ontbeeren't aldermeeste.
8.
O sotheyt! O verblintheyt groot!
In 'tgheen de Wet, en de Propheten
Van Christus leven, en van doodt
U hebben laten weten.
9.
En hier deed' hy haer een vermaen
Van Moyses af, door al d'history
Des oude Schrifts, dat Christus gaen
Door 'tCruys most in zijn glory.
10.
Soo lanck tot dat sy nu omtrent
'tCasteel van Emaus zijn ghekomen,
Daer d'Heer van hen niet onbekent,
Schier oorloff hadd' ghenomen.
11.
Ey! blijft by ons, den avondt naeckt,
Wy sullen lijden gheen van beyden,
Dat ghy sult blijven onghedaeckt
Oft u van ons sult scheyden.
| |
[pagina 48]
| |
12.
En siet, Heer Jesus bleef ghenoodt,
En als hy nu was neer gheseten,
Brack hy hen het gheseghent Broodt,
En gaff hen om te eten.
13.
'tWas nu ghesmaeckt, en siet, het licht
Des Hemels opende hen d'ooghen,
Soo dat's erkende hen ghesicht,
Maer 'twierdt hem stracx ontooghen.
14.
Maer als sy nu van hem ghewis
Hem meynden gins en weer t'om-armen,
Soo sloeghen sy haer handen mis,
En Cleophas, och-armen!
15.
Versteecken van zijns Meesters hals,
Riep: mocht ons niet met re'en wel branden
Het binnenste ons s'herten, als
Hy ons sprack achter Landen.
16.
En stracx weerom te ruggh' ghekeert
Naer Salem d'alder oudtste Stede,
Daer sy noch quamen, soo m'ons leert,
By tijdts tot Christus vrede.
17.
Heer, blijft by ons, en maeckt ons kloeck,
Den donck'ren avondt naeckt, eylacen!
Dit is het slot van ons versoeck,
Op desen tweeden Paessen.
|
|