't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen
(1644)–Christianus Vermeulen–
AuteursrechtvrijStemme: O eeuwigh Godt Almachtigh! Oft, Het viel een Hemels Douwe.1.
VVIe doch soo gaeuw van zinnen,
Die my, 'tsy Klerck, 'tsy Leeck
Van sond' sal overwinnen?
Ist saeck, dat ick u spreeck
De waerheydt, om wat rede
Ghelooft ghy my dan niet?
Die Godt bemindt, is mede
Ghehoorich zijn onthiet.
2.
Maer om dat ghy uyt Gode,
Eylacen! niet en zijt;
| |
[pagina 41]
| |
Soo hoort ghy oock soo node
Zijn woordt, O Samarijt!
Tot antwoordt, spreeckt de schare,
En seggen wy niet wel,
Dat in u is ghevare
De Duyvel van de Hel.
3.
Ach laster! ach noyt quader!
'Ken hebb' den Duyvel niet;
Maer ick, ick eer mijn Vader,
Sprack Christus, soo men siet:
En ghy durfft my beroven
Mijn Eer, die 'k niet en soeck,
Daer isser doch een boven,
Die straffen sal u vloeck.
4.
Voorwaer, voorwaer ick segghe,
Soo wie my 'toor wil bien,
Die sal de doodt ontlegghe,
Noch nimmermeer haer sien:
Sy weer: nu kanmen tasten
Met vingheren aen u praet,
Dat ghy (guyt) met de gasten
Van Beelsebub om-gaet.
5.
Want Abraham is gestorven,
En Isaac, en soo voort,
Hoe blijft dan onbedorven,
Die maer u woordt en hoort?
Wat Abram uwen Vader
Belanght, die heeft mijn dach
Ghesien, en sich te gader
Verheught, als hy hem sach.
6.
Wel hoe! gh'en hebt de Jaren
Van vijftich nerghens nae:
| |
[pagina 42]
| |
Hoe kunje dit dan klaren
Van Abr'am, die soo spae
Naer hem hier zijt ghebooren?
Jesus sey wel te pas;
Weet dat ick langh te vooren
Eer Abr'am quam, al was.
7.
Hier grimbdens', en met eenen
Ghebockt ter aerden neer,
Bereydens' hem met steenen
Te werpen, maer den Heer
Verstack hem, en ginck buyten
Den Tempel. Christen-mensch
't Is nu recht tijdt t'ontsluyten
U hert, met all' u wensch.
8.
Om Jesum te versteecken
Terwijl hy vluchten moet;
Hoort doch dit qualijck spreecken
Van 't alderhoochste goet,
En past met effen sinnen
De schelders te weerstaen,
Ghy sultse wel verwinnen,
As Christus heeft ghedaen.
9.
Verlieft u op syn woorden
Als een, die hem bemindt:
Want dit is soo ghy hoorden,
Een teycken van syn kindt;
Vereert het met u leven,
Op dat ghy noyt en wert
Van u recht als verdreven
Door een ghemarmert hert:
10.
Weest vrolijck, viert de daghen
Met een bereyde gheest.
| |
[pagina 43]
| |
Van hem die 't Cruys ghedraghen
Maer eeuwich is gheweest;
Soo'n sult ghy oock niet smaecken
In eeuwigheyt de doodt:
Maer door syn gunst gheraecken
In Abrams sachte schoot.
|
|