't Ronde jaer, of den schat der geestelijcke lofsangen

Septuagesima.

Stemme: Hoe, werckje niet? Oft, Edel Artisten koen.

1.
HOe u, werckje niet? O mensch!
Hoe dus luyaerde snoode?
Daer Godt met lust, en wensch
Ter Wijngaert u komt noode,
Ja met compact van Gelde,
Dat hy bevinden sou
Verdient te zijn te Velde,
Steeckt maer d'handt uyt de mouw.

2.

Ja, siet de derde keer

Komt weerom om te hueren,
Den Wijngaert-man, den Heer,
Te ses, ten neghen ueren,
Ja t'elfer goet, en zedich
Riep hy weer kloeck en sterck,
Wel mannen, hoe dus ledich!
Loopt, haest u mee tot 't werck.

[p. 28]

 

3.

 

Maer 'tsavonts riep hy s'al

 

Om arbeydts-loon te gheven,

 

Met een seer groot gheschal,

 

't Loon was het Eeuwigh leven:

 

Laet mensch uyt u memory,

 

Noyt gaen dees' diere prijs,

 

Van een alsulcken glory

 

Van 't Hemelsch Paradijs.

 

 

 

4.

 

Seght, die hier bent te Kerck,

 

Wat is voor sulcken looningh?

 

Al u ghewoel en werck,

 

Als uwes ziels vertooningh:

 

't Is seecker nietmendalle,

 

Voorwaer 'tis min dan niet,

 

Ons' wercken, beusel prallen,

 

Wy werck-luy, als een Riet.

 

 

 

5.

 

Toont dat ghy danckbaer zijt

 

Aen sulcken milden schencker,

 

En zijt syns loons altijdt

 

Ghestadich een bedencker:

 

Die, als wy maer de sonden

 

Laten, doen syn Gheboo'n;

 

Te gheven (heeft verbonden)

 

Zijn huys, tot loon, en kroon.