Verzameld werk. Deel 1

(1952)–August Vermeylen– rechtenstatus



[pagina 432]
aant.Van Geluk Hoger dan schijn van 't mensen-zijn in grijze guurheid droef neêrgebogen, - vèr bóven logen van levensbanden, wílde ik gebouwd een hemel voor mijn puurheid, als prinsekind van langverloren landen. O ijsglanzige wijdte mijner landen, ijslichtend licht doorschijnend als goudraggen bevend! o recht, en bleek van kuisheid, herléven kind! mijn krystallen ziel in mijn handen! Over mijn stille handen gevouwd in offerande glijden lichtwaduwingen... - verre herinneringen suizelen rond mijn ogen volzalig neêrgeloken... De zilvrige misten langs 't uitgewiste hel verregezicht, en 't water, en 't maagdenaakt morgenlicht dat bloesemt in hemelse lelieperken, het straalt al uit mij als innige bede, 't weerkaatst mijn ziel van zondagsvrede, - stil opengeruist, als engelenvlerken...
[pagina 433]
Stoeten blankvoetige dromen, zingend, gaan voorbij naar omhoog, met lange gewiegel... Zij schouwt, mijn Ziel, in de ziel aller dingen, lachend en kalm, als in wondre Spiegels.