Concertgebouw [C. de Wolf Koraalfantasie (solist de componist), Widor 2 delen uit de Orgelsymfonie nr 6 (solist C. de Wolf) - werken van Haydn, Berlioz en Saint-Saëns o.l.v. Evert Cornelis]
Het orgel-concert, met den heer C. de Wolf als solist, had een programma dat de bezoekers reeds kenden: twee deelen uit de 6de symphonie voor orgel van Widor (adagio en allegro) waren 't belangrijkste met de meer belangwekkende, liever gezegd curieuse, koraal-fantasie van den zeer bekwamen organist.
De totaal-stemming werd ons op den duur wat kerksch en waarschijnlijk ook aan anderen der niet-talrijke hoorders, wat wij toeschrijven aan het karakter van het instrument, den aard der muziek (waaronder nog een Choral van Bach en fuge van Buxtehude) en het met uitzondering van de Wolfs eigen compositie overheerschend solistische van het orgel. Voor zulke concerten bestaan kerken, zou men meenen, en gaat men o.a. naar ‘De Vrije Gemeente’. Wil men het orgel per se solo hooren, dan kieze men b.v. de orkest-symphonie van Widor, zijne tweede, geschreven met eene obligaat-partij voor het bedoelde instrument. De koraal-fantasie van den heer De Wolf, gecomponeerd ter gelegenheid van het conservatorium-feest in 1909, is zonder twijfel knap en degelijk werk, en was zeer ter plaatse in de feestelijkheid, doch te ronduit in den Mendelssohn-stijl om op een nuchteren Zondagmiddag een gelijken indruk te maken als toen.
Dit zeggen wij met alle waardeering voor de technische voortreffelijkheid, vituositeit nabij komend, van den solist. Wij vinden 't zeer jammer, dat hij geen rekening hield met den geest van Concertgebouw en evenmin nog met het programma. Het genoemde werd nog afgewisseld door de 13de symphonie van Haydn, na ‘Jeunesse d'Hercule’, met zijn pakkende Bachanaal en Berlioz' Carnaval Romain! Een zonderlinger amalgama verzint geen sterveling. 't Was Evert Cornelis echter onmogelijk zijn programma stemmiger te maken, want wat zou er dan van den middag te recht gekomen zijn? Het scheen ons ook een misgreep de twee deelen van Widor's symphonie (eigenlijk sonate) uit hun verband te rukken, waardoor de muziek nooit wint. En met gevoegelijken eerbied voor Bachs choral, en Buxtehude's fuge met het zeer modern aansprekende thema, zij leken een parodie op de rest van 't programma, of andersom zoo men wil.
Auteursrechtelijk beschermd