Heinrich Fiedler
Het is al vrij lang geleden, dat Heinrich Fiedler zich terugtrok uit ons openbaar muziekleven, maar zijn bewonderaars hebben hem niet vergeten, en met geestdrift hebben zij hem gisteravond verwelkomd en telkens weer gehuldigd!
En geen geestdrift behoeft minder rechtvaardiging dan deze. Al is Fiedler's gevoelswereld geen Mikrokosmos, zij blijft een wereld van verscheidenheid, al mist zijn sentiment de uitgestrektheid, het is subtiel, fijn en innig en op treffende wijze wordt alles verrijkt en verruimd door den glansvollen viooltoon en de waarlijk geacheveerde techniek.
Een in technisch opzicht uitstekenden begeleider vond Fiedler in Richard Epstein uit Londen. Een van diens beste eigenschappen is wel zijn assimilatievermogen, waardoor hij zich gelukkig wist aan te passen bij de individualiteit van den solist, welke een geheel andere is dan de zijne, doch deze uitnemende hoedanigheid reikt wat ver als zij zich uitbreidt tot de muziek zelve, en Goldmark en Mozart verschillen werkelijk te veel om hen te beperken tot één karakter. Ook rezen nu en dan bedenkingen tegen Epsteins gebruik der una corda, ondanks onze bewondering voor zijn preciesen aanslag en klankschoonheid. Maar al had het trio, dat zij vormden met den heer Benedictus uit den Haag, volmaakter kunnen zijn in homogeniteit, trio's voor piano, viool en viola uit den klassieken tijd zijn zoo zeldzaam, het werkje van Mozart bezit zoo lieve bekoorlijkheid, dat wij niet aarzelen het drietal hulde te brengen voor deze uitvoering.
Het programma was in strengen stijl en de stukken volgden elkaar bijna als jaartallen uit een muziekgeschiedenis. Hierop maakte Goldmark geen uitzondering, want de suite in e-dur, gespeeld ter gelegenheid van zijn 80sten verjaardag, is, enkele détails uitgezonderd, geheel geschreven in den geest der 18de-eeuwsche meesters. De uitvoering hiervan is een daad van piëteit, welk wij bij Fiedler waardeeren. Maar toch, om de grootere belangrijkheid en om de aansluiting bij Kreisler's bewerkingen van Martini, Couperin en Dittersdorf nog gevoeliger te maken, hadden wij liever een suite gehoord van Rameau of Vitali b.v.
Hoe bewust en hoe smaakvol Fiedler overigens het programma kiest, bleek uit zijn toegift, een Air van Bach. Schooner verband kan niemand wenschen. Een gelijke artisticiteit stempelde het spel en de prachtige voordracht.
Auteursrechtelijk beschermd