Hanna Verbena - Dirk Schäfer
Het was heel mooi het concert, hedenavond. Hanna Verbena heeft er hare liederen gekweeld met een stem zoo zuiver en vol heerlijkheid, dat het een waar genoegen was naar haar te luisteren. Hoe erkentelijk mag zij hare leermeesteres, mej. Cath. van Rennes, zijn, die haar geluid zóó uitnemend heeft gevormd en geheel haar talent zich heeft doen ontwikkelen in zóó gezond muzikale richting. Ik bedoel hiermede, dat Hanna Verbena's voordracht volkomen vrij is van eenig pogen om er meer in te leggen dan het hart haar ingeeft. Nooit zal zij door uiterlijken nadruk den schijn trachten te wekken van emoties, dieper en heviger, dan waartoe het wezen harer natuur haar de macht verleent. Deze afwezigheid van opzet en gewildheid, van onnatuur en overdrijving, doet hare praestaties, zooals zij ze aanbiedt, gaarne aanvaarden, met oprechte bewondering van een zoo zeldzaam voorkomend klaar, tot in de hoogste lagen malsch geluid en evenredige toonvorming. Reeds dadelijk mocht zij van hare gaven blijk geven in de met smaak voorgedragen Italiaansche zangen. Slechts een enkele inzet in de hoogte was niet fraai en ook een enkelen keer viel een zweving naar te laag zingen op te merken. Later volgde een cyclus liederen van Duitsche en Fransche meesters. In de Duitsche liederen was wel eenige diepere uitdrukking waar te nemen, bij vroeger vergeleken.
Hanna Verbena had het voorrecht te worden begeleid door Dirk Schäfer, die op zijn instrument in edele toongeving met haar wedijverde. Zelfstandig gaf deze pianist, die in zijn uiterlijke rustigheid zooveel innerlijke beweging verbergt, de variaties ten beste, door Mozart geschreven op een thema van Mr. Duport. Deze Duport is hofmusicus geweest onder koning Friedrich Wilhelm II en was Mozart, toen deze te Berlijn kwam concerteeren, niet al te welwillend gezind. Mozart wreekte zich op zijn ijverzucht, door variaties te schrijven op een thema van hem, aldus toonende hoe hij zich van zijn kant verheven voelde boven alle jaloezie. Schäfer speelde de variaties met een moeilijk te overtreffen meesterschap en lokte onwillekeurig tot vergelijking uit met de vertolking onlangs, op het concert-Emanuel Moor, door den Franschen pianist Dumesnil, ook variaties van Mozart. Hoeveel subtieler was de voordracht van Schäfer! Na de pauze deed hij zich hooren in Francks prelude, fugue et choral en toonde toen eerst recht welk een rijke muzikale persoonlijkheid wij in hem bezitten.
De beide concertgevers vonden een dankbaar publiek, dat het hun niet aan succes heeft laten ontbreken.
Auteursrechtelijk beschermd