Bijdragen aan het Soerabaiasch Handelsblad (juni 1926-juni 1940)

Ghetto voor Duitschers noodig

Ook in Luxemburg bleek hun verregaande trouweloosheid en zij zullen na hun nederlaag weer beginnen, zoodra ze de kans krijgen.

Parijs, 20 Mei 1940

Eerst nu ontvangt men hier berichten die bijzonderheden geven over de wijze waarop het verraders-drama van den nacht tusschen 9 en 10 Mei zich heeft toegedragen in Luxemburg. Grosso modo verschilt het scenario niet veel van het Hollandsche en Belgische. Gij kent reeds het voornaamste. Hoe meer echter wij het verhaal hooren van den laaghartigsten aanval van alle tijden, hoe dieper wij het ons inprenten, hoe levendiger wij het ons herinneren, des te meer nut zullen wij ervan trekken voor de toekomst, dit wil zeggen na de overwinning, na de herovering onzer onafhankelijkheid, als wij onze relaties moeten regelen met de Duitschers, voor langen tijd, ‘voor duizend jaren’, om de woorden te citeeren waarmee Hitler ten strijde toog. De overrompeling van Luxemburg onderscheidt zich trouwens door een eigenaardigheid welke met het oog op die regeling een zekere aandacht verdient.

Gelijk bij ons en bij de Belgen vielen de Duitschers bij de Luxemburgers binnen te één uur van den nacht waarin Duitschland zich voor alle verdere eeuwen teekende met een onuitwischbaar schandmerk. In Luxemburg evenwel is hoegenaamd niet gevochten. De Luxemburgers hebben geen tegenstand geboden, en niet omdat zij slechts een weermacht van twee honderd militairen bezaten, maar omdat zij sliepen. In dezen slaap des rechtvaardigen speelde zich de geheele tragedie af. Luxemburg is overweldigd door een leger van schimmen en spoken. Toen de bevolking die zich zonder eenigen argwaan ter ruste gelegd had wakker werd in den ochtend van 10 Mei ontwaakte zij onder een Duitsche bezetting.

Het Duitsche leger was er al lang

Sinds geruimen tijd bevonden zich de officieren en soldaten van dat schimmen-leger ter plaatse. Men kan niet eens schatten hoe lang. Zij waren vermomd in vreedzame burgers (velen, gelijk bij ons, aangehuwd met families van ingeborenen), zij hadden zich gecamoufleerd als werklieden, als boeren, als dienstpersoneel, als spoorwegarbeiders, kortom als loyale en bezadigde ingezetenen van elken stand op wie niet dat valt aan te merken. Maar thuis behoefden zij slechts een kast te openen om er hun wapenen te vinden en hun uitrusting. Het spreekt vanzelf dat zij sinds jaar en dag in elkanders snood geheim waren ingewijd, en natuurlijk zonder elkaar in 't openbaar te kennen. Sinds jaar en dag ook verbeidden zij het sein waarop zij zich zouden ontpoppen als meesters en gebieders. Toen het uur van dit signaal geslagen had, vereenigden zij zich op aangewezen punten waar parachutisten neerdaalden met complementaire wapenen en munitie. In stilte werden mitrailleuse-posten geïnstalleerd, wegen en straten versperd. Toen de Luxemburgers 's morgens hun dagtaak gingen aanvangen zagen zij zich tot hun verbazing omringd door een vloed van Duitsche troepen, waaronder zij gezellige vrienden, fideele kameraden van gisteravond ontdekten die hen vandaag uit de hoogte en op een afstand orders uitdeelden als overheerschers.

Het zou de moeite loonen, en het zal trouwens strikt noodzakelijk zijn voor een vereffening van alle rekeningen, om met de grootste precisie jaar en datum vast te stellen waarop met die occulte bezetting van diverse landen een begin is gemaakt. Want al die huichelachtige schurken hadden een debuut, bij dat debuut ontvingen zij instructies, en 't is onmogelijk dat alle papieren sporen, alle bescheiden van die ondergrondsche, mateloos-vertakte actie volledig vernietigd werden.

In het licht van zulke ontmaskerende jaartallen en data behoort vroeg of laat de politiek gezien te worden welke de geallieerde en andere mogendheden sedert 1919 gevoerd hebben tegenover Duitschland, welke politiek zij hadden moeten voeren en welke zij in 't vervolg kunnen voeren tegenover een volk dat tot een zóó onvergelijkelijk hoogen graad heeft uitgemunt in trouweloosheid. Ja: welke politiek kan betracht worden jegens een natie die zulke verpletterende bewijzen leverde dat bedrog, leugen en veinzerij haar natuurlijk element en haar gewone klimaat zijn?

De Franschen kwamen

Het vechten begon voor Luxemburg pas toen te zes uur in den morgen een Fransche brigade van motorrijders en lichte tanks de grens overschreden, juridisch om Luxemburg te protegeeren, in werkelijkheid om den aanvaller te vertragen en het Fransche commando den tijd te verschaffen zijn posities te betrekken.

Hoewel zich aan de Luxemburgsche grens nog geen geregelde Duitsche troepen vertoond hadden, reed die Fransche brigade niet lang en niet ver. Reeds bij de eerste douane-posten stiet zij op geblindeerde verschansingen welke het schimmen-leger had opgeworpen tijdens den nacht. Deze barricaden konden omgerammeid worden in een vaartje van tachtig kilometer. Doch aankomend in de bevolkingscentra, groote of kleine, kregen de Fransche soldaten te kampen met geheel andere en veel geduchtere moeilijkheden. Vanuit elk venster, vanachter iedere deur, op alle straathoeken, uit kelderluiken, van dakgoten, links en rechts, voor en achter, werden zij beschoten. Het leger van spoken, gestoken in de meest onwaarschijnlijke, in de meest onverwachte vermommingen, had zich zoo onontwarbaar vermengd met de civiele, ongevaarlijke bevolking, dat men nergens den vriend kon onderscheiden van den vijand. De civielen zelf, die den vorigen dag nog met kennissen, met familieleden, met vrienden gezelligen omgang hadden, waren niet bij machte om den vijand te onderkennen van den vriend. De vijand was overal, onder elke kleeding, achter elke schutting, binnenshuis en buitenshuis. Om van repliek te dienen op geïsoleerde fusillades hadden de Fransche soldaten moeten mitrailleeren in den grooten hoop, en dorp of stadje met den grond gelijk moeten maken. Het ligt voor de hand dat daarvan geen sprake kon zijn. En dit affreuze dilemma kostte den Franschen evenveel verliezen als een treffen op het slagveld.

De Duitsche methoden van occulte penetratie en clandestiene annexatie hadden in Luxemburg een toppunt van volmaaktheid bereikt. Mocht Duitschland na zijne nederlaag er wederom heelhuids afkomen, dit wil zeggen, mochten de overwinnaars van Duitschland wederom vergunnen dat deze natie, welker capaciteit van bedrog en schijnheiligheid onbegrensd is, blijft voortbestaan als groote mogendheid, onverbrokkeld, met al haar potentieel van moreele en materieele camouflage, met al haar wrok, met al haar ziekelijke hoogvaardij, met al haar onuitroeibare, kwaadaardige, perverse instincten, dan stelt die methode van geheime overweldiging voor alle volkeren, hetzij naburig, hetzij van Duitschland verwijderd door oceanische afstanden, een vitaal probleem.

Een ghetto noodig

Elk volk dat zijn zelfstandigheid en onafhankelijkheid wil behouden moet dat probleem zonder uitstel in overweging nemen en de veiligste, de doelmatigste oplossing zoeken. En wanneer die doelmatige oplossing slechts gevonden zou kunnen worden in draconische maatregelen, dan zal geen enkel volk dat leven wil, mogen terugschrikken voor de meest drastische reglementen. De vraag eischt ernstig onderzoek of wij na den vrede, en zelfs al zou Duitschland door verbrokkeling een deel zijner boosaardige virulentie verliezen, de vraag eischt een onverwijld antwoord of wij na den vrede aan alle Duitschers die zich metterwoon vestigen buiten hun land, speciale kwartieren moeten aanwijzen in onze steden en dorpen, waar zij streng bewaakt en afgezonderd van de autochthone bevolking zullen leven onder speciale wetten.

Inderdaad een ghetto voor alle Duitschers. Men deinze niet terug voor dit woord. Zij verdienen loon naar werken. Te lang zijn wij stekeblind geweest. Te verschrikkelijk is de prijs welke de volkeren betalen voor de goedheid, de weldaden welke zij verspild hebben aan een trouweloos ras. Men zegge vooral niet: deze kwestie betreft een onderwerp van later zorg. Neen. Het minste later is te laat. Een probleem als dit duldt geen uitstel en geen halfheid: wij hebben dat aan den lijve ondervonden. Het al of niet definitieve zijner oplossing is een der twee grondvoorwaarden die de duurzaamheid zullen bepalen van den toekomstigen vrede. Want hieraan kan niemand voortaan twijfelen dat de Duitschers met of zonder een Hitler onfeilbaar opnieuw zullen beginnen wanneer men hun de flauwste kans geeft.

[verschenen: 7 juni 1940]