Bijdragen aan het Soerabaiasch Handelsblad (juni 1926-juni 1940)

Een nieuwe tijd

Parijs, 15 October [1936]

In oude papieren bladerend, bleef ik steken bij de voorspelling der Pyramide van Cheops. Enkele duizenden jaren vóór Christus had dit monument aangekondigd dat op 29 Mei 1928 een periode van bedruktheid en troebelen zou aanvangen voor het menschdom, en indertijd had het mij toegeschenen dat ik u van een dergelijke kennisgeving niet onkundig mocht laten. Men weet nooit waartoe iets dienen kan. Eerlijk bekend had ik de gansche profetie vergeten en er niet meer aan gedacht terwijl zij onder onze oogen in vervulling ging, vollediger dan den meesten onzer tijdgenooten lief was. Iemand mag nog zoo sceptisch staan tegenover de sfinx en haar geheimen, zulk een terugblik geeft een zonderlinge gewaarwording. Wij zijn tuk op teekens uit de onkenbare regionen, maar de speling van een greintje twijfel willen wij niet missen. Met den voorbarigen wensch om die vrijheid van twijfelen te redden opende ik het boekje van Charles Barbarin, pas van de pers, dat mij denzelfden dag in handen viel. Het tooit zich met den titel Le secret de la Pyramide en werd geschreven om met bewijzen aan te toonen dat op 15 September 1936 het tijdperk van chaos een einde nam, dat op dien datum een nieuwe aera aanbreekt.

Ronduit gezegd, als 't zoo doorgaat zal het menschelijke brein weldra geen raad meer weten met de Pyramide van Cheops, deze steenen manifestatie van een intellect, hooger dan het onze. Amerikaansche ingenieurs hebben getuigd dat wij modernen, met al onze machines, dat bouwwerk niet eens zouden kunnen namaken, en, sterker nog, anderen hebben beweerd dat wij met al ons geld en techniek het zelfs niet behoorlijk zouden kunnen sloopen. Astronomen hebben geconstateerd dat haar afmetingen in verborgen taal een kennis vertolken van dingen op de aarde en boven de aarde waarvan mannen als Newton en Keppler nog geen notie hadden.

Ideaal

Toen haar eerste steen gelegd werd, verdeelde de lijn, getrokken door haar centrum, niet alleen de Nijl-Delta in twee gelijke helften maar ook de continenten, wat des te lastiger viel daar Amerika nog niet ontdekt was. Zij is bijgevolg de ideale Meridiaan, die het meeste vasteland bestrijkt, in tegenstelling tot Parijs, en meer nog in tegenstelling tot Greenwich dat Parijs op de kaarten onttroonde. Van alle monumenten is zij het eenige dat met een summum van bereikbare nauwkeurigheid georiënteerd werd door een architect dien wij met al onze instrumenten niet zouden kunnen overtreffen, en moeilijk evenaren. Zij is derhalve een ideaal kompas. De maat waarmee zij door de bouwers gemeten werd (de pyramidale El en de pyramidale Duim) is bovendien de ideale duimstok voor de meeste afstanden op aarde en in het heelal. Onze meter, becijferd door de geleerden der Fransche Revolutie, in onveranderbaar metaal gesmeed, bewaard als een kostbare schat door het Centraal-Bureau van Maten en Gewichten te Saint-Cloud, hoewel hij in 1841 ongeveer twee-tiende millimeter te kort bleek, deze fameuze Meter, berekend naar den omtrek der Aarde, is een gebrekkig en onbetrouwbaar werktuig, vergeleken met de pyramidale El, die ontleend werd aan de Pool-As, de eenige maat op het ondermaansche die gedurende honderden eeuwen niet krimpt of rekt. Tien millioen maal de El van Cheops geven inderdaad met een precisiteit waarop de tegenwoordige wetenschap niets heeft af te dingen, den afstand van de Pool naar het middenpunt der Aarde. Honderd milliard maal de pyramidale Duim geven den afstand welken de Aarde gedurende een etmaal aflegt in haar loop om de zon. Merkwaardig echter: wanneer de Pyramide den afstand uitdrukt tusschen Aarde en Zon (een rekensom waarop het menschdom tot 1900 gezwoegd heeft) begint zij plotseling te tellen in de maat der Fransche Revolutie. Zwijgend verzoekt zij ons om haar hoogte in huidige meter te vermenigvuldigen met één millioen. Men heeft dan 148.208.000 kilometers, de beste raming van alle eeuwen en die slechts een luttel verschil levert met het approximatieve getal (149.400.000) waarover 18 observatoria na twee jaar rekenen in 1900 accoord gingen.

Bij geen der geleerde exegeten van de Pyramide vond ik eenige verwondering over het feit dat de architect bij het codificeeren van dezen afstand zijn El (0.635.660 meter) eensklaps in den steek laat en kennis blijkt te hebben van den Franschen maatstaf. Leid daaruit geenszins af dat de fantasie een overmatige rol speelt in hun commentaren op deze Schriftuur van graniet. Neen, andere bevindingen zijn te positief om ze te kunnen loochenen. De spits der Pyramide b.v. ontbreekt. Maar deel den omtrek der vierkante basis, gelijk ze was, door tweemaal de hoogte, zooals ze zijn moet, (4 x 232.805: 2 x 148.208) en gij verkrijgt het getal der wijzen, de verhouding tusschen middellijn en cirkel, 3.1416, de pi, waarvoor gedurende eeuwen de mensch zijn hersens heeft afgemarteld. Zoo was, en wederom met behulp van Fransche Meters, de kwadratuur van den cirkel reeds opgelost alvorens het probleem gesteld werd.

Dat is te mooi om toevallig te zijn. Te meer omdat geen enkele der 80 overige pyramiden voor dergelijke berekeningen en bevindingen in aanmerking komt. De rebus welke de architecten van Cheops achterlieten aan het nageslacht is uniek. Naast alles wat ik opsomde leest men er nog den duur van het jaar, van het schrikkeljaar, den duur van de schommeling der aard-as (dag van Brahma), de densiteit der aarde, haar gewicht, en waarschijnlijk zal men nog verbazingwekkender lessen aantreffen in dit onverslijtbaar handboek wanneer de oogen voor andere verborgenheden opengaan. En totnutoe kon de successievelijke onthulling van dit compacte mysterie slechts geconstateerd worden, met of zonder huivering. Een verklaring is niet in 't zicht. Noch van het raadsel harer materieele constructie, noch van het veel dieper raadsel hoe Cheops' pyramide ongeveer zes duizend jaren geleden kon verrijzen als een soort vademecum van kennis, waarvan het meerendeel pas in de laatste twee, drie eeuwen verworven werd.

Voorspeller

Erken dat we met al ons rationalisme danig in den klem zouden zitten wanneer onomstootelijk bewezen kon worden dat dit gewrocht van zes milliard kilo niet alleen een reservoir is van verduurzaamde wetenschappen doch daarenboven een profetische chronologie waarin de voornaamste data der menschelijke geschiedenis staan opgeteekend, vanaf het jaar nul tot aan de voleindiging der tijden.

Werd dit onweerlegbaar bewijs geleverd? Voor zoover ik durf oordeelen dunkt mij van niet. Doch ik kan niet verhelen dat, alles wel gewikt en gewogen, de oorzaak dier tekortkoming misschien minder ligt aan de pyramide zelf dan aan mankementen in de methode waarmee zij onderzocht werd. Deze studie is te jong en te gecompliceerd om nergens mis te tasten, vooral in het stadium van voorbereiding. Want om de toekomst te lezen uit de binnenwanden van couloirs, de galerij, de eerste nauwe passage, de anti-chambre, de tweede enge doorgang die uitmondt in de zoogenaamde Kamer des Konings, moest men tevoren het verleden kennen. De verklaarders van dezen granieten bijbel hadden voor hun aanvangswerk geen enkel hecht en betrouwbaar houvast.

De Kruisiging van Christus b.v. is een gebeurtenis welke verdiende geboekstaafd te werden in de profetische annalen der Egyptische theocraten. Het lukte inderdaad om het merkteeken te bepalen dat scheen te duiden op dit evenement. Maar in welk jaar precies van zijn leven is Christus gekruisigd?

De traditie zegt in zijn drieëndertigste; doch de historici zijn minder apodictisch. En zie wat Colonel Garnier overkwam. In zijn boek ‘La Grande Pyramide, son constructeur et les prophéties’, verschenen in 1905, stelde de auteur het uitbreken van den wereldoorlog vast voor 1913. Dat was een benadering die bijna de waarde heeft van juistheid, want behalve dat de wereldoorlog volstrekt niet behoefde uit te breken, had hij evenveel kans om uit te breken in 1906, 1912 of 1916 als in 1914. Waarom echter beging Colonel Garnier zijn lichte vergissing? Omdat hij den leeftijd van Christus bij het moment der kruisiging meende te moeten bepalen op 31, en elke Duim-lengte der Groote Galerij, - zinnebeeld der Christelijke Aera - vertegenwoordigt één zonnejaar. Het spreekt vanzelf dat met een steunpunt als de wereldoorlog de exegeten hun werk zouden hervatten. Volgens de jongste berekeningen is Christus geboren in 't jaar 4 vóór onze tijdrekening (het jaar 3996 der Pyramide), door Johannes gedoopt in 't jaar 27 (4026 der Pyramide) en gekruisigd op 7 April 30, twee-en-een-half jaar na zijn doopsel.

Wat moeten wij daarvan gelooven? Dat is de vraag. Maar tusschen de gewijde literatuur der oude Egyptenaren en de inwendige architectuur der Groote Pyramide (verborgen, tot de toegang door de Arabieren van Kalif Al-Mammoen geforceerd werd) bestaat een parallellisme dat, als 't voorshands niets afdoende bevestigt, de gewaagdste hypothesen niettemin bevordert. En daar 't nu eenmaal zeker is dat dit ontzaglijk bouwstuk nimmer gebruikt werd als pharaonisch graf, wil onze menschelijke logica dat de berg van meesterlijk geordende rotsblokken en haar innerlijke structuur bestemd geweest moet zijn voor iets anders. De Pyramide van Cheops is een monumentaal symbool van het kennend verstand. Waarom zou zij niet tevens de kristallisatie zijn van het intuïtieve weten?

Geduld!

Wat er ook van zij, de menschheid, na de nauwe passages en de anti-chambre doorworsteld te hebben, waar elke Duim-lengte slechts telt voor een maand, heeft den drempel van de Kamer des Konings overschreden op 15 September 1936. Het lot dat ons daar wacht is onbekend, want de Pyramide, in tegenstelling tot andere profetieën, voorspelt wèl den datum doch niet den aard van het voorval. Deze eigenschap bracht reeds menig teeken-duider in verlegenheid, die op een aangewezen uur uit het verleden nergens een correspondeerend feit vond in de geschiedenis. Hier behoeven zij zich niet af te matten noch hun toevlucht te zoeken in interpretaties die slechts een meewarigen glimlach wekken. Er is op 15 September niets bijzonders gebeurd in de waarneembare wereld. Weten wij echter ooit waar en wanneer iets begint of ophoudt? Van de draden welke de Nornen spinnen zien wij hoogstens het uiteinde en nimmer lukt het gewone stervelingen haar kluwen geheel te ontrafelen. De architecten der Pyramide waren Übermenschen en 't lijkt niet overdreven om minstens van hen te verwachten dat zij de dingen zagen in hun oorsprong. Het belangrijkste voor 't oogenblik is dat wij een doortocht waar alle volkeren gebukt gingen achter ons hebben. Elke symboliek zou ijdel zijn als deze ons bedroog. Weder kan de mensch het hoofd oprichten in de Koningskamer die ook genoemd wordt ‘Zaal van het Oordeel en de Zuivering der Naties’, ‘Terugkeer tot het Ware Licht dat uit het Westen komt’, ‘Letterlijke tegenwoordigheid van den Meester van den Dood en van het Graf’. Dat klinkt mooi hoewel niet erg duidelijk. Maar is het te veel van ons gevergd om geduld te hebben tot wij den algemeenen zin ontwaren als de lijnen in wording zich afteekenen? Geeft het reeds geen opluchting te vernemen dat er iets nieuws aanvangt na al het oude dat zoo weinig voldoening schonk? Wij bevinden ons wellicht nog verre van een duizendjarig godsrijk. Misschien moeten wij een toer maken door de Kamer des Konings. Maar alles wijst erop dat het nieuwe in ieder geval beter zal zijn dan het oude.

[verschenen: 2 november 1936]