Flesch - Röntgen
Voor hun tweeden concertavond in dit seizoen kozen de kunstenaars een Beethoven-programma. Beethoven mag men tegenwoordig rekenen tot een der populairste componisten. En ieder uitvoerder is met deze muziek zeker van zijn succes. Doch dikwijls gaat het met kunstverrukking als met allen geestelijken troost: men moet er lang om zuchten. De sonate voor viool en piano (opus 12 No. 3) ging ons zonder spreken voorbij. Heel eventjes een groet, dat was een bijzonder goed geslaagde passage uit den Rondo. Waar de muziek niet genoeg boeit, gaat men te zeer letten op de uitvoering.
Voortreffelijker samenspel dan van Flesch-Röntgen is niet denkbaar, doch in den vioolklank miste men het evenwicht van timbre. De nummers volgden elkaar zeer spoedig. Muziek en toonsoort (es groot) der sonate doortrilden nog de ooren en reeds zette Röntgen de Variationen voor piano in (Opus 34 in f groot); even gauw volgden de twee Romances voor viool en piano. Uit de schoone variaties stippen wij aan de tweede en vierde om de fijne rythmiek. De Romances werden door Flesch zeer warm gespeeld.
Maar er leefde een stijging in de voordracht, als de Zon, die rijst in stagen opgang naar haar middaghoogte. Iets gaafs, schoons en geniaals gaven beide kunstenaars in de Kreutzer-sonate, welke zij uitvoerden na de pauze als slotnummer. De viooltoon werd heet en drong snerpend door als de angstkreet van een vogel, bij den eersten halven toon, waarmee de presto inzet. Röntgen speelde brillant en gloedvol, zooals wij dat van hem kennen. Ontzagwekkend, verbluffend en meesleepend klonk de expositie van het eerste thema. En als geel op rood schreeuwden de prachtige tegenstellingen der hoofdmelodieën. Grootsch is dit deel weergegeven.
Als merkwaardige uitzondering zij vermeld het geestdriftig applaus, dat na de presto van alle zijden opsteeg. Ook de tweede satz, waar het thema zich spiegelt in heerlijke variaties als de zon in klaar water en het krachtige laatste deel zijn hoogst artistiek vertolkt. Vooral de fraseering dezer Sonate moet geroemd worden. Niet alleen de details, de groote of kleine seconde waaruit alle thema's zijn opgebouwd, ook de groote lijn bleek zeer verzorgd. Zoo kreeg ieder onderdeel zijn forsche leven en sprak met machtig geluid tot de ziel.