Theodora Versteegh en Willem Andriessen
Waarom moet de criticus 't altijd het eerst weten, en hooren, en zeggen, dat eene altzangeres - in casu mej. Theodora Versteegh - 'n veel te onvolmaakte uitspraak heeft om op te treden, dat zij kubieke meters wilde lucht verspilt, dat de klank niet draagt, dat de tonen buitengewoon ongelijkmatig over de lippen komen, dat het middenregister heelemaal onontgonnen terrein is, dat zij het podium betreedt met een minimum vocale en litteraire plastische beelding, dat zij tot dusverre nog geen andere macht bezit dan om alle muziek te degradeeren tot middelmatigheid?
Ik meen, dat deze dingen behooren tot de zéér exacte wetenschappen. Wat mej. Versteegh nu hier leest na de zenuwspanningen, voorbereidende moeiten, kosten van dit concert, had ook de zangleeraar haar kunnen zeggen, had ook de begeleider Willem Andriessen haar kunnen zeggen. Want dit zijn geen oncontroleerbare factoren, welke b.v. het schrijven van een gedicht, een compositie, een tooneelstuk tot een eeuwigdurende risico maken, dit zijn ook niet de voetangels-en-klemmen van stemming, van contact, van fluïdum en de overige occultistische dwarsboomerijen, welke elke musicus uit den weg te ruimen krijgt. Neen. De fouten van mej. Versteegh zijn feiten, reëele, ongeoorloofde feiten.
Er werd gezongen van Händel en Bach, die ongeveer de heele Schrift becomponeerd hebben zonder ooit een der gewichtigste, muzikaalste teksten met de noodige aandacht onder oogen te zien. Deze: ‘En als gij bidt, zoo gebruikt geen ijdele herhaling van woorden, gelijk de heidenen; want zij meenen, dat zij door hunne veelheid van woorden verhoord zullen worden.’ (Matthaeus VI, 7). Er werd ook gezongen van Hugo Wolf, van Strauss, d'Indy, Debussy, Diepenbrock, Dresden, M.A. Brandts Buys Jr., Willem Andriessen. Alles met dezelfde stem, welke van nature mooi is, maar alles met dezelfde gebreken.
Willem Andriessen misbruikte een van de weinige keeren, dat hij in Amsterdam concerteert om te vermeien met de Kinderscenen van Robert Schumann. Braaf zoo. De Prélude, Air et Final van César Franck speelde hij alsof 't wederom van Schumann was. Braaf zoo. Hij begeleidde alle teksten alsof ze getoonzet waren door Schumann. Braaf zoo.
Auteursrechtelijk beschermd