Nationale Opera: Het geheim van Suzanna
Duur: drie kwartier.
Inhoud: Mevrouw rookt; mijnheer rookt niet, verdenkt haar van een minnaar; hebben drie scènes, waarbij een stoel en een parapluie gebroken worden en het orchest fortissimo speelt; eindigen met samen te rooken. Een nulligheidje.
Muziek: Alles echo. Op het thema ‘terug naar Mozart’, zooals dat tien jaar geleden mode was in Duitschland. Mozart of Haydn, onderheid met zware bassen en aangestampt met gewichtige, dikke, drukke tusschen-stemmen. Soms een actueel idee, dat dan zelfs lijkt op 't hoofdthema van Debussy's L'Après-midi d'un faune. Opgevulde, ondoorzichtige instrumentatie. Geen greintje persoonlijkheid. Veel sentimentaliteit waar geest had moeten zijn. Elke kleinigheid vierdubbel onderstreept.
Tekst: geen woord verstaanbaar.
Regie: een elegante salon van Henri Engelen. Zeer bedenkelijk. Zonder stijl, zonder karakter, maar vol overbodigheden. Lakei in halve livrei. Mijnheer slecht getailleerd; mevrouw minder goed. Er zijn tegenwoordig étalages langs de straat, waar Henry Engelen in de leer zou kunnen gaan. O, o....
Spelers: Leonhard van Rhenouwen, (mijnheer de Graaf), log, aangeleerd, geen distinctie, veel te melodramatisch. Helene van Raalte-Horneman, (mevrouw de Gravin), óók overdreven, zwaar-op-de-hand. Jac. van Bijlevelt (lakei, stomme persoon), kluchtig, verreweg de beste, doch mag een beetje gereserveerder mimeeren.
Uitvoering: geen aanleiding tot lichte, gracieuse accenten, die zouden we gevoegd hebben bij het libretto, dat een grappig nietsje had moeten worden. Men speelde met een hartstocht, alsof 't de Cavalleria gold, vlot en accuraat (een enkelen keer geestig) onder directie van Albert van Raalte.
Componist: Wolff-Ferrari. Men heeft hier een zwak voor dezen Wolff-Ferrari. Waarom? Niemand weet het. Schitterende, speelsche, knetterende, knapperende vuurwerkjes-van-muziek als ‘L'Education manquée’ van Chabrier of ‘L'heure espagnole’ van Ravel, gaat men voorbij. Waarom? Vraag 't Van Korlaar Jr.
Auteursrechtelijk beschermd