Ilona Durigo [Liederen van Beethoven, Brahms, Von Brucken Fock, Tschaikowsky, Bizet en Debussy]
De liederen-schat van Ilona Durigo is de verbruiks-lyriek voor alle momenten des levens, de passepartout-poëzie uit ‘Der Rheinländer’ van Carl Sternheim, over wien dr. Fischer schreef in ons nummer van Zaterdag. Hier ontmoet men niet alleen geciteerd, maar zálig gezongen: ‘Der Tag ging regenschwer und sturmbewegt’; - ‘O wüsst ich doch den Weg zurück, Den lieben Weg zum Kinderland.’ Mevr. Durigo zou er menig jubileum van kunnen vieren.
De conservatorium-aria der beginnelingen, het parade-stuk der ingewijden in alle kunstigheden, de ‘Ah! Perfido’ van Beethoven, honderd jaar oud en alom bekend, ontbrak niet. Ook G.H.G. von Brucken Fock stond op het programma met vijf liederen. Mevr. Durigo wisselt gaarne van Nederlandschen componist, Von Brucken Fock verandert gaarne van zangeres; en hij begeleidt graag, hoewel hij eigenlijk een bedenkelijk pianist is. Wij hoorden al ruim veel van hem onder de Nederlandsche cyclisten, doch hier trof hij ten minste een volle zaal.
Beethoven, Brahms en Von Brucken Fock waren vergezeld door Tschaikowsky, Bizet en Debussy. Geen ontdekkingen. En iedereen weet hoe mevr. Durigo zingt. Van een der verdwenen nachtegalen gaat nog de legende, dat zij in vlug tempo eene chromatische toonladder kon voordragen met een triller op iedere noot. Zij had echter slechts negen of tien nummers in haar keeltje. Van mevr. Durigo zal onder ons misschien ooit de legende gaan, dat zij zong met roering, met sentiment, met hart en ziel. Hoeveel nummers heeft zij?
Eene populaire zangeres is alleen gevoelig voor het weer. Niet voor critiek. Daarom koos ik Casella voor Durigo.
Auteursrechtelijk beschermd