Dr. Peter van Anrooij [dirigeert Webers Freischütz-ouverture, Beethovens Vijfde symphonie, Francks Le chasseur maudit, Ravels Ma mère l'Oye en Wagners Meistersinger-voorspel]
De totale stemming van den Zondagmiddag bleef onder den invloed der Freischütz-Ouverture, waarna het concert aanving. De finale van dit Weber-meesterwerk, genomen in dat voortvarend tempo en effectvol ontketend na de hoog-spannende stilte eener zeer lange voorafgaande fermate, had zoo iets radieerends, zoo iets opgetogens en verlossends, en droeg een zoo luiden jubel, dat zij haren grondklank voortplantte over de geheele uitvoering. Het moge vreemd lijken, maar na deze Freischütz-finale klonk de inzet van Beethoven's Vijfde symphonie mat en bleef vergelijkenderwijs mat tot de laatste noot. De vreugde, de lichtweelde, de klaar-flamboyante melodieën-stapeling van de Finale der Vijfde, haar accent van bevrijding heeft oppervlakkige analogieën met de ontknooping der Freischütz-ouverture; aldus te verstaan, dat Weber een persoonlijken roes componeerde, Beethoven eene universeele en hooge uitzinnigheid. Naast Beethoven's groot-menschelijke blijdschap, reikt Weber's Freischütz-finale niet verder dan een overschuimende liedertafel-vroolijkheid. En het was Dr. Peter van Anrooij's ergste tekort, dat eene technisch magistraal geënsceneerde liedertafel-vroolijkheid, Beethoven's wijdste en juichendste jubilaties kon overstemmen.
Het bleek, dat de dirigent der Residentie den vorm der muziek gemakkelijker benaderde dan haar inhoud. Niemand zou kunnen zeggen b.v. wat er technisch en uiterlijk ontbrak aan den Chasseur Maudit van César Franck. Maar het stuk was ontdaan van alle romantiek; maar le brave père Franck kan onverdraaglijk kerksch klinken en hier deed hij 't; maar zijne naïeviteit, als men er niet voorzichtig mee omspringt, kan buitensporig klein-burgerlijk getimbreerd worden, wat Van Anrooij ons aan de ooren liet ondergaan; maar het pathos van den quasi ingenuën Franck klatert soms afschuwelijk hol en bombastisch in de ruimte; hetgeen onder leiding van den Haagschen dirigent geschiedde.
Het goedmoedige, kinderachtige verhaal van den Zondagsjager, die in hellekrochten verdoolt, heeft echter ook zijn infernalen, gruwzamen kant en een dirigent met intuïtie en fantasie laat er de rosse vlammen uit opflakkeren. Dr. Peter van Anrooij, die de Vijfde niet kon heffen boven de Freischütz, speelde den Chasseur Maudit in de banaalste, in de teemerigste rythmen en accenten.
Hij was aannemelijk bij de sprookjes-intimiteiten van Ravel's ‘Ma mère l'Oye’ en de dwalende, vage, nevelige onoriteit ging hem goed af. De overstelpende zonneklaarheid van den Jardin féerique had eenige malen luisterrijker gedroomd mogen worden. Les entretiens de la Belle et de la Bête kan men zich denken met pittoresker en duidelijker contrast-werkingen en ook de grapjes van Laideronnette kennen wij geestiger en geacheveerder. Doch Ma Mère l'Oye mislukte ten minste niet in aesthetisch opzicht gelijk de Meistersinger-ouverture mislukte, met haar onevenwichtig domineerend luidruchtig koper, hare geëmbrouilleerde polyphonie, het geheel ontzielde, verschrompelde liefdes-thema, hare lawaaiende pralerigheid, en de dood-gewone, virtuoze opgeblazenheid, die den bourgeois moest verrukken. Zij leed aan dezelfde tekorten als de reproductie van Beethoven's Vijfde, waarmee zij weer overeenkomsten had. En weer werd het liedertafel-vroolijkheid.
Dr. Peter van Anrooij als dirigent heeft niet bevredigd. Zijn gebaar komt nooit voort uit de muziek, de muziek komt nooit voort uit het gebaar. Het uniforme, gelijktijdige wieken der armen is ondoelmatig, overbodig, verouderd; het is door zijne eentonige, onexpressieve, gedurige drukheid ook hinderlijk. Van persoonlijke opvattingen gaf hij geen noemenswaardige blijken. Men kreeg sterk de impressie, dat hij vooral werkte met de fortissimo's. Suggestieve eigenaardigheden kon ik niet ontdekken; bijzondere kunstenaarsinzichten evenmin. Zijn programma echter waarborgde hem een vast succes (alleen de Chasseur Maudit werd afgewezen) en een z.g. Pult-virtuoos had het niet handiger in elkaar kunnen zetten.
Auteursrechtelijk beschermd