Birgit Engell [Liederen van Schubert, Moussorgsky, Sibelius, Erkki Melartin en Wolf]
Eene blonde, blanke stem, een innocent hart, een gemoed, dat houdt van lieve, zoete intimiteiten en ze zingt zonder schuchterheid, ze zingt met rimpellooze tonen, in strakke en glasheldere kleur, met een gemak van steeds benaderbaar sentiment, sentimentalisme, sentimentaliteit - er waren ongehoord veel innigheden! - en achter die blonde, blanke stem een groote technische ervaring, en eene zeldzaam gepolijste onpersoonlijkheid, die vermoeit omdat zij te gedwee, te lievig is.
Zoo zong Birgit Engell haar Schuberts, haar Moussorgski's (de Szenen aus der Kinderstube), haar Sibelius en Erkki Melartin, haar Hugo Wolf's. Alleen Moussorgski bleef opgewassen tegen de zóó virtuoos onderstreepte onbelangrijkheid, van Birgit Engell en alleen de ruige Moussorgski redde zich een restje Natuur. Maar nog! Hoeveel onbevangener, opener en artistieker hoorden we Berthe Seroen de Scènes enfantines vroeger voordragen?
Het leek me een geluk, dat Schnitzler, de begeleider, zijne ongewoonste momenten had en den kleinen vleugel kon laten tooveren.
Auteursrechtelijk beschermd