Noorderwier - De Haan - Verhey [10-jarig jubileum van het trio met werken van Bach, Mahler, Diepenbrock, Tschaikowsky, Cornelius en Franck]
Het trio zingt en speelt tien jaren en herdacht dat in de Luthersche Kerk op het Spui; tot en met 10 October zullen de zangeressen en de organist dit feit herdenken in alle aanzienlijke plaatsen, welke in ons land boven den Moerdijk liggen. Is het niet respectabel en merkwaardig, dat zij dit bijna dag aan dag zullen doen in negentien gemeenten uit deze helft van ons vaderland, en negentien maal een programma uitvoeren, dat ik niet in staat zou zijn tweemaal te hooren zonder te verlangen naar eene muzikale omwenteling. Is het niet merkwaardig voor eene zangeres, die men pas huldigde wegens haar vijftigste verjaardag? Is het niet onverklaarbaar van eene Noordewier, die ik moet houden voor een onzer beste kunstenaressen? Wist ik maar wáár, in de muziek, de kunst begint en de automaat ophoudt!
Hoewel deze avond pas de derde is der serie, vertolkten de uitvoerders reeds de meest absolute gerustheid des harten en het ongestoordste gemoed. Mevr. De Haan bleef gematigd, mevr. Noordewier was spaarzaam met de uitgalmende blijdschap (haar beste accent) en alleen Anton Verhey boeide, verwonderde en ontvlamde met 'n Fantasie en fuge van Bach welke hij virtuoos en als een voortreffelijk organist gespeeld heeft. De zangeressen zongen Bach, Mahler, Diepenbrock, Tschaikowsky, Cornelius en Franck en een paar anonieme stukjes uit de zeventiende eeuw, solo en duo. Alles was oud en bekend, behalve, geloof ik, het zeldzaam onbeduidende ‘Chanson du Vannier’ van César Franck. Dit was ook het eenige stukje (behalve het Hofken van Heer Jezus), dat niet in het Duitsch werd gezongen.
Sinds einde Mei hoorde ik mijn moedertaal en dit is nu weer uit. Want met dit concert begon ‘het seizoen’ en opnieuw sta ik voor het groote raadsel, waarom Royaards b.v. het noodig vindt den heelen Faust te laten vertalen, wanneer 't in hetzelfde land mogelijk is een half jaar lang te doen alsof we in Stettin zaten. Het is waar - alle rijmpjes, welke gezongen worden, zouden in onze moedertaal niet erg interessant klinken, men zou er gauw genoeg van krijgen en dan moeten onze kunstenaars voor 't eerst van hun leven een nieuw repertoire maken......
Ondertusschen wensch ik het trio Noordewier-De Haan-Verhey op zijn verderen tocht beter weder dan het tot dusverre geweest is.
Auteursrechtelijk beschermd