Margherita Bevignani
Margherita Bevignani schijnt onze concertzalen niet te zullen veroveren, want wederom zong zij voor een handjevol menschen, en zelfs deze gaan niet verder dan een matige, bijna matte waardeering. Dit lijkt me nog het treurigst bij de geduldige pogingen der zangeres in ballingschap, dat zij geen handjevol enthousiasten kon aantrekken, fanatici van l'art pour l'art der zangers, geestdriftig genoeg om haar, zij 't ook met weinigen, te aanbidden.
Het is echter Bevignani's eigen schuld. Innerlijk voelt zij zich zeer vreemd, verlaten op dit podium en straalt, min of meer beheerscht, schuwheid en gedwongenheid af. Vervolgens vindt men altijd zwakke plekken in haar programma's. Het zou haar niet genoeg ontraden kunnen worden om Fransch te zingen, want zij spreekt deze taal jammerlijk. Een raadsman zou haar ook moeten beletten om moderne liederen te vertolken, of ze beter moeten instudeeren. Zooals zij ze nu voordraagt, is 't een exotisch, een charmant, maar toch onverdedigbaar dilettantisme. Het heeft haar ook steeds aan een begeleider ontbroken, die voldoende kennis met voldoende sympathie voor hare Italiaansche kunst vereenigt. De doorsnee-pianisten zijn immers verwaand genoeg om Bellini en de heele coloratuur-opera te verachten. Het ontbrak haar ook aan een begeleider op wien zij steunt, die haar aanvuurt, die atmosfeeren voor haar schept, en die haar vooral retoucheert. Want de voornaamste reden, dat zij in de concertzaal schipbreukelinge blijft, is gebrek aan persoonlijkheid, tekort aan artistieke visie en fantasie op de muziek, en absolute onbekendheid met wat 't 'm in de voordracht ‘doet’ of ‘niet doet’ op een kaal podium. Zij, met hare prachtige stem en eene techniek, welke ieder haar benijden mag, begaat fouten in de uiterlijke verschijning, in de voordracht, die haar als concertzangeres den weg tot het succes onverbiddelijk afsluiten.
Geen enkel lied, geen enkele aria van die ik hoorde, lukte geheel, maar er waren overal fragmenten die verrasten en die 't zouden motiveeren, wanneer ik schreef over de betooveringen harer zuidelijke, weelderige nachtegalen-kunst. Daar 't echter mogelijk is, dat zij hare pogingen als concert-zangeres niet opgeeft, lijken mij practische wenken nuttiger voor haar welslagen. Het zou me genoegen doen, wanneer ze dat bereikte.
Auteursrechtelijk beschermd