Sissy Kalker [en Evert Cornelis – aria's en liederen; duo Lundvist en Gløersen voeren de Vioolsonate van Wilhelm Stenhammer uit]
Heeft Sissy Kalker eene combinatie gesloten (en waarom?) met Gerh. Lundvist en Chr. Aug. Glöersen? hebben Lundvist en Glöersen [hele regel onleesbaar] hoe komt dat trio bij elkaar? zijn het nog pre-1914-relaties van het Brusselsche conservatoire? hoe krijgen ze 't in hun hoofd om eene viool-sonate van zekeren Stenhammer (‘Schwedische Komponist’!!) te introduceeren in de meest critische stad van Europa en van de wereld? hoe durft Lundvist eigenlijk op een podium te verschijnen? – ziet, belangrijker vragen, duiken niet op in het geplaagde brein.
Naar al het andere hoeft niet gevraagd te worden. Lundvist is denkelijk een Zweed en in Zweden moeten de toestanden wel anders zijn dan in de meest critische stad, want hièr zou men een violist, die zóó'n slordig en valsch spel speelt, met zóó goedkoope sentimentaliteiten gelardeerd, naar een bioscoop sturen en dan zou Boris Lenski hem niet eens onder zich willen. Glöersen, denkelijk ook een Zweed, is een vakman aan de piano, maar verdere of betere kenmerken bezit hij ook niet. En Stenhammer (‘Schwedische Komponist’!!) is de oppervlakkigste, langdradigste, ridicuulste auteur in gemeenplaatsen, welke ooit eene sonate durfde fabriceeren. ‘Departed never to return’ en daarmee basta.
Het is een citaat uit de Schotsche liedjes, welke Sissy Kalker zong, bij Vlaamsche liedjes (Naar Oostland, 't Haesken, en Vlaenderen boven al), bij twee zeer bekende Debussytjes en twee onbekende en niet erg interessante Doretjes. Sissy Kalker had drie jaar geleden kunnen debuteeren en waarom deed ze het niet? Eene stem moet ook praktijk hebben. Wie zal zeggen of het tè gevoileerde en meestal te keelachtige harer stem niet ligt aan de lange rust? De zangeres was overigens de beste; zij zong met een aplomb, dat Hollandsche debutanten nooit kennen, met eene charmante intelligentie en dikwijls met even aardige accenten als aardige tonen. Evert Cornelis begeleidde haar en gij merkt, lezer, dat het ons niet ontbrak aan een zekere weelderigheid. Maar men kan Sissy Kalker geen ongelijk geven, dat zij zich laat accompagneeren door onzen besten pianist.
De zaal was vol menschen en vol applaus. Dus geen publiek van de meest critische stad.
Auteursrechtelijk beschermd