Kathleen Parlow (Concertgebouw, kleine zaal)
Vroeger reisde Kathleen Parlow van Philadelphia over San Francisco naar New-York, nu van Hengelo over Eindhoven naar Amsterdam, vertroeteld door haar impresario Augustin, want zij is een der zeer weinige virtuosen, die op 't oogenblik niet vertoeven in Amerika en overal maakt zij volle zalen. Gisteren - onbedaarlijk applaus en dus onbedaarlijke emotie. Wij kennen haar van jongs af, wij hebben nog allerlei oude, verbleekte portretten en zoo'n vurige herinnering. Of zij vooruit is gegaan en of zij haar spel verdiepte? Welke virtuoos kan vooruitgaan en wat noemt ge verdiepen? Alles is oogenblikkelijk. Een warme, snikkende toon op de re-snaar treft den een, den ander een bijtend arpeggio. Er waren liefelijke verten in het concert van Wieniawski, dat zij speelde; even ritselde de ontroering langs het gelaat en soms verteederde men tot in het hart; het rythme der Mazurka's en Polonaises, de melancholie van den Slavischen dans en het Indiaansche Lamento drongen door merg en been (zigeunerweemoed en grilligheid van Dvorak) en men volgde Debussy's wals ‘La plus que lente’ met nieuwsgierigheid en emotie; alle accenten waren er, op alle snaren.
Gelijk ik zei, eene volle zaal, weinig bloemen, maar zonder twijfel zeer hartelijke, en een enthousiasme, dat de virtuose buitengewoon eerde.
Auteursrechtelijk beschermd