Enrique Granados †
Naast Rosita Cesaretti Enrique Granados. Naast een der lieflijkste zangeressen van Italië, een der eerste componisten van Spanje. De torpedeering der ‘Sussex’ is wel een daad, waar de Kulturträger trotsch op kunnen zijn.
Enrique Granados, wiens zeer belangrijke muziek zelfs tot ons gegermaniseerd landje begon door te dringen, werd in 1868 te Lerida in Spanje geboren. Hij begon zijn muzikale studies te Barcelona, waar hij van den beroemden Pedrell, den componist van het oratorium de Pyreneeën, theorie-lessen ontving. Daarna ging hij naar Frankrijk, waar de Bériot hem verder opleidde. Toen begon zijn loopbaan als piano-virtuoos en componist. Zijn eerste composities, de Danses espagnoles en de Valses poétiques, dateeren van 1890. In 1893 schreef hij een opera, Miel la Alcarria genaamd, die in 1898 door Maria del Carmen werd gevolgd. Hierna kwamen de werken Le Follet, Pétrarque, Picarol en Liliana. Na het klank-poëem Dante, gaf hij een groote rij bekoorlijke composities voor piano, waarin een typisch-nationale Spaansche geest doorgewerkt is. In zijn Tonilladas heeft hij een liederenvorm geschapen, waarin de toon van het volkslied werd bewaard, en in zijn beroemde Goyescas zijn zeldzaam-schoone muzikale inspiraties op een pictureele volmaaktheid.
Granados kwam nu juist terug van New York, waar zijn uit de Goyescas getrokken opera door de Metropolitan werd opgevoerd, en was op weg naar Parijs, om met Rouché van de Groote Opera over een Fransche vertooning te beraadslagen.
In de laatste jaren, nadat hij eenmaal te Barcelona een conservatorium had gesticht en er directeur van was geworden, heeft Granados zijn schitterende loopbaan van concerteerend piano-virtuoos opgegeven en heeft hij zich hij voorkeur toegelegd op het opsporen en bewerken van oude en onbekende muziekmanuscripten. Zoo heeft hij een groot aantal sonates van Scarlatti uitgegeven, die hij in Spanje en Portugal verborgen vond. Ook voor het bekendmaken der moderne Fransche muziek in Spanje, heeft hij zich warm geïnteresseerd.