Opera Italiana: Don Pasquale (Paleis voor Volksvlijt)
Eene opera over een ouden celibatair, den ouden vriend van den celibatair, eene jonge weduwe en een minnaar – wat kan daar voor goeds van komen? Duetten of terzetten tusschen twee of drie pruiken, eindeloos gezwets van drie goede sullen. langdradigheden à la Tristan, die ook zonder koor speelt, eentonigheden van het voortdurend 2x2=4 en vooral celibataire muziek, een beetje sloom en kalm kabbelend op pantoffel-rythme. Soms even een levendige en tintelende trek à la Rossini, een mooi terzet, een mooi quartet en de rest is Donizetti, de echte Donizetti, dien ik evenmin uit kan staan als Stendhal 't kon, omdat deze auteur van Don Pasquale…… est bête comme un Allemand. Hij drenst.
En daar kan Bevignani niet overheen kwinkeleeren. met een arpeggiando en toonladders, die gisteren trouwens wat schor waren; daar kunnen de bassen niets van maken dan een koekoek-één-zang, die het is, en hoogstens spelen als een hark, zooals d'Andria of als eon goed acteur gelijk de Paoli. Het was jammer, dat de bas van deze getemde feeks te mat klonk en dat de stem van den verliefden tenor (Reschiglian) verschrikkelijk dans la pâte zat; een mezzo-forte en 't orchest verdwijnt in 't niet. Pas van uit de coulissen klinkt het uitstekend en er moest bij deze voorstelling zooveel enthousiasme ongebruikt voorbij gaan dat men de tenor-serenade – in de coulissen – maar bisseerde bij gebrek aan beter.
Het decor was dezen keer ongewoon treurig: de ameublementen overtroffen alle fantasie en 't ongeluk wil, dat men zich tegenwoordig eer tevreden stelt met een tempel, een bosch of een straat, dan met een stoel. De dirigent, Giovanelli, deed bovendien voor 't eerst alsof hij er niets van merkte; niets van de muziek, van de zangers, van het decor en van de zaal. Met Donizetti zijn ook geen veroveringen meer te maken en zijne vereerders sterven een voor een uit. Het eenige wat Donizetti immers ontbreekt, is veroveraarstemperament; hier wordt geen duel geleverd met den hoorder en alles is al gebeurd voor er eene noot geklonken heeft. Ik heb dan ook geen zorgen, dat Donizetti ons nog lang zal vervolgen.
Auteursrechtelijk beschermd