D'Amstelsche zang-goddin

[p. 121]

Sidonia, over de ontrouw van Florisel.

Toon: Ik heb menig pint en kan, &c.

RUim op gy dartel Wicht,
't Is lang genoeg Sidoon
Betovert door uw kuren:
Wech met uw fakkel-licht,
Gy blinden Venus Zoon,
Ik zal nu and're vuren
Doen smeulen in mijn hert,
Om dat een valsche Vorst

[p. 122]

 

Mijn ziele voed met smert,

 

Mijn hert na wraaklust dorst.   bis.

 

 

 

Het bloedt, dat my zo vaak

 

De aad'ren zwellen deê

 

Door 't prikk'len van uw stralen,

 

Dat woelt nu, door de wraak,

 

Gelijk een dolle zee,

 

Wanneer ze neêr doet dalen

 

De schepen hoog bemast,

 

En noodt het schobbig vee

 

Op menschen vlees te gast,

 

En kielen scheurt aan twee.   bis.

 

 

 

Mijn liefd', in haat verkeert,

 

Vloekt u met meerder vreugt,

[p. 123]

 

Gelijk ze u beminde.

 

Uw vlucht heeft my geleert

 

Te zwemmen in geneugt,

 

Als ik maar stof kan vinden

 

't Geen u tot smaat verstrekt:

 

Door 't schenden van uw eedt

 

Hebt gy in my verwekt

 

Een Danaïdes wreet:   bis.

 

 

 

Die met een zelfde handt,

 

Waar meê z' u heeft gestreelt,

 

Noch eenmaal zal ontzielen:

 

En met uw bloedt de brandt,

 

Die in mijn boezem speelt,

 

Uitdempen en vernielen.

 

Diaan verstrekt een loon,

[p. 124]

 

Voor die u vinde zal,

 

En sleepen voor mijn troon,

 

Men zoekt u overal.   bis.