D'Amstelsche zang-goddin

Aan de zelfde.

HA! Amstels pronk-cieraat,

Het droevig Wezop gaat

Met tranen in de oogen,

In zwarte rouw gekleet,

[p. XVIII]

 

Om dat 'et, tot 'er leet,

 

Moet dulden en gedoogen,

 

Dat, Schoone! uw gezicht

 

Den Amstel-stroom verlicht,

 

En 't Gein laat zonder luister:

 

Het doet niet dan het klaagt,

 

En noemt, hoe schoon het daagt,

 

Zich, zonder u, gantsch duister.