Langs groene hagen

[p. 210]

Paul Verlaine

Verlaine, o arme dichter, maagdlijk kuisch
En bijzig wuft; in uwe monnikskluis
Van rein betrachten, driester aangevochten
Door 't welig, kriele vleesch, vol dartle tochten
Dan de Eremijt door geilen, helschen stoet, -
Hoe klinkt het wijs en waar uit uw gemoed:

‘Wees brons en marmer, maar wees vleesch vooral.
Ja, hoogmoed hebt ge noodig, want hij zal
U meerder dienen in het ijdel woelen
Dan 't eigen bloed dat door uw hart komt spoelen.

[p. 211]

 

'k Wil zelfs de preektaal hooren uit ùw mond

 

Gij die ze in vleesch- en zielelijden vondt:

 

 

 

Leef om te lijden, lijd om uit te boeten,

 

Boet uit en leef, en dan zult gij weer moeten

 

Voor moed en voor volharding bidden, om

 

Te leven in dees eeuw en wereld, dom

 

En zoo erbarmlijk spottend.’

 

 

 

Lieve dichter,

 

Uw eerlijk zwak-zijn, maakt ons zwakheid lichter

 

Om dragen; en gij, kreupel, leert ons gaan,

 

Zijt ons een steun en leidsman op de baan.

Sois de bronze et de marbre et surtout sois de chaír:
Certes, prise l'orgueil nécessaire plus cher
Pour ton combat avec les contingences vaines,
Que les poils de ta barbe ou le sang de tes veines.
Mais vis, vis pour souffrir, souffre pour expier,
Expie et va-t'en vivre et puis reviens prier,
Prier pour le courage et la persévérance
De vivre dans ce siècle, hélas! et cette France,
Siècle ei France ignorants et tristement railleurs.

Uit Bonheur XIV van Paul Verlaine.