Langs groene hagen

[p. 191]

Tooneelkunst.

Aan Hubert Laroche

Uw kunst, Laroche, is van ons kunst het leven,
De blos, de gloed die kleurt het vale woord;
Zij weet een lichaam aan ons droom te geven,
En ze is de zon die door ons wouden gloort.

Zij maakt genaak-, genietbaar en zij sprinkelt
En spat in vonken uit des dichters gloed.
Zij weent... ons tranen vlien! Zij lacht... er rinkelt
Een schaterlach die 't welfsel daavren doet.