Langs groene hagen

[p. 178]

Maangezicht.

Snel vliegt het zwerk. De koude, maan gesmeed
Uit eeuwig goud, staat pal. De wolken drijven
Haar blinkend rad voorbij, alsof de maneschijve
Tot wagenschot het hechte zwerk versneed.

De maan, gesmeed uit eeuwig goud, staat pal.
En niet alleen die ijdel wolken vliegen
Voorbij, maar àlles zoo; en allen tiegen
Wij heen, tot dat er niets meer wezen zal;

Tot gansch het ondermaansche zal versterven;
Als vormelooze bajert om zal zwerven;
Tot, als een graflamp, 't eeuwig manelicht
Een doodschenschijn werptop het aardsch gezicht.