Langs groene hagen

[p. 177]

De bloemekens van den nacht.

De lente-avond luifelt zacht

De madeliefjes toe,

Want kinderoogjes zijn bij nacht

Van 't lieflijk lonken moe.

Maar boven bosch en heuveltop

In velden van azuur,

Daar luiken andre bloempjes op,

De bloemekens van vuur.

Dezelfde hand die hier op aard

Befloerst de bloemenpracht,

Ontsluit omhoog den wondergaard.

Der bloemkens van den nacht.