Langs groene hagen

[p. 122]

Daar komt mijn flinke jongen.

Daar komt mijn flinke jongen uit den tuin,
Ravottensmoe maar toch nog roezemoezig,
Met poetsige oogjes, hijgend, smoezig, snoezig:
De haren vlasblond, 't voorhoofd zonnebruin.

Een oogenblik leunt hij aan vaders knie,
Maar blikt gedurig naar zijn mulle bergen,
Zijn vesten voor een wonderland van dwergen:
Dan vliegt weer heen, mijn uitgeruste bie.