Langs groene hagen

[p. 110]

't Geluk.

Sluit nu de deur voor al het ijl
Gerucht, dat storend raast daar buiten;
't Geluk wil eene kloosterwijl
Van stilte. Ga de deuren sluiten.

Er hangt om ons een weefsel van
Geluk, zoo fijn als waar' 't geweven
Door zijdewormen. 't Lichtste kan
Een kreukjen aan dat weefsel geven.

De voorhang, Liefste, van ons heil
Is trouw en innig samenwezen;
En blijft die schuts ons gaaf en veil,
Dan hoeft ons liefde niets te vreezen.

[p. 111]

 

't Geluk en is geen wondre dauw,

 

Geen hemelval. 't Komt niet van buiten;

 

Het straalt uit ons. Ga, liefste, nauw

 

En dicht de buitendeuren sluiten.

 

 

 

En als toch smart en bange druk

 

Ons harten moeten samenprangen,

 

Dan zal ons liefde nog geluk

 

Als rozen over doornen hangen.