Langs groene hagen

[p. 108]

Lente- en Liefdewonne.

De boomen stonden blank als blijde bruiden,

In milden Mei;

En zilvren lelieklokjes lente luidden

In bosch en wei.

De perzikbloesems gloeiden warm en vroolijk

Als wangenblos;

En de penseegezichtjes keken oolijk

In nieuwen dos.

En wijl dat groen en rood en blank zoo tierig

In 't zonlicht zong,

Ging - schooner dan de Meimaand - slank en zwierig

En lief en jong;

[p. 109]

 

Als eene fee die weelde, wonne, lente,

 

Optoovren zou;

 

- Of bloemen loken waar haar stap ziet prentte -

 

Mijn lieve vrouw.

 

 

 

Dan hebben duizend nachtegalentonen

 

In mij gejoeld!

 

En op dien stond heb ik het opperst Schoone

 

Gezien, - gevoeld.

 

 

 

Den 9ⁿ van Wonnemaand 1896.