Langs groene hagen

[p. 81]

Nevelavond.

II

In groezen nevelavond glijdt het span
Des ploegers. Op den akker, stil en kaal,
Staan, onbelijnd, én paard én ploeg én man:
Gelijk een schaduwbeeld, gedoezeld, vaal.

De nevel golft en wolkt op 't droeve land.
Gedaanten rijzen plots en scheemren flauw.
En domlen weg in ijlen watten wand
Van mistberg, die weer toevlokt, groezig, grauw.

En alles dompelt, duikelt, slinkt, vervloeit
In 't wolkenmeer, dat wentelt over de aard:
En aan de onzichbre horizonnen loeit
Het rekkend noodgeschrei van stoomgevaart.