Langs groene hagen

[p. 80]

Nevelmaand

Vliegend Mistzwerk.
I.

Ze trekken nu voorbij van Zuid naar Noord,
De dichte scharen van de Speremeiden.
Haar vale mantels vlotten breed, en spreiden
Zich uit en waaien over 't veld. En voort

Gaat steeds de snelle rit! Haar lokken vliegen
Op 't zonnebeeld, dat waatrig aan den boog
Des hemels hangt. Haar drommen verder tiegen,
Verholen voor 't gekerstend menschenoog.

Ze vlieden voor de balderende klokken
Wier stalen stemmen over de akkers schokken.
Zij vlieden, want geen zuivre zicht van goud
Zoekt meer den marentak in 't heilig woud.