Langs groene hagen

[p. 74]

De Aftocht.

I

Het woud, verijzermaald en vaal,
Laat oker uit zijn takken rijzen;
De goudgewiekte wiedewaal
Roeit heen naar Zomerparadijzen.

Zwart schuiven zwermen door de lucht
Van zoetgetongde woudenwekkers.
Daar gaat hun aftocht, vaart hun vlucht!
Vaarwel! Vaarwel, ontrouwe trekkers!

[p. 75]

II

't Is zwaluwmeeting op het dak:
Staag kleppren duizend spitse vlerken
En stipplen zwart het roode vlak....
Daar gaan ze samen, over kerken

En velden, over zeeën wijd;
Naar palmen- en olijvenlanden,
Naar weelderige bloemenstranden:
De lucht is 't vlerkenleven kwijt.