Langs groene hagen

[p. 76]

Bamis.

Haar laatste tooi.

Haar laatste tooi vóór dat ze slapen zal,
Een nieuwe lent van kleuren rolt en schatert
Langs 't loover neer, in schrillen tintenval;
Wijl in de toppen 't helder herfstgoud klatert.

De kleuren warmen naar de luchten koelen,
't Is goud en rood en bruin: elk blad een bloem.
De zon, bewust, met kunstenaarsgevoelen,
Legt zachter licht op al dien kleurenroem.

Maar als de vochte najaarswinden wapperen
Het hart der rosse kruinen door, dan klapperen
De kleuren, laaiend in het zongestoei,
Of een vorstinnenmantel openwoei.