Langs groene hagen

[p. 55]

Avondwesten.

Een wolkenbrand, een purper tooverstrand;
Landtongen, eilanden; de gouden strangen,
De azuren baaien van een wonderland;
En arsjipels die aan den hemel hangen.

En heuvlen, blokkend op als reuzenkolven;
En bergen die langs horizonnen golven;
Een Alpenketting met besneeuwden rug;
Een afgrond en daarop een stralenbrug.

Een ijszee van een Noorderpoolsch gezicht,
Met gletschers kalvend af aan d'einder; 't klotsen
En kruien van een zee vol witte schotsen,
Met goud bemanteld door het Noorderlicht.

[p. 56]

 

En dan wordt alles effen aan de kimmen:

 

Een Byzantijnsche grond in gouden glimmen.

 

Door bosch en looverwolken donkergroen,

 

Heenglinstert vurig 't Westlijk vermiljoen.