Langs groene hagen

[p. 13]

II.
De dichter voelt zich rijk en trotsch.

De dichter voelt zich rijk en trotsch,
- Trotsch als een rijkaard is. - Gelijk
Een vorst voelt hij zich trotsch en rijk:
Voor hém is gansch de schepping Gods.

De dichter voelt zich rijk en mild,
- Mild, daar een dichter rijk en goed is. -
De weelde die in zijn gemoed is
Hadd' hij voor iedereen gewild.

Des zoekt hij woorden mooi en teer;
Of woorden die als goudmunt klinken;
Of die als esmeralden blinken;
Of bont zijn als een pauwenveer;

[p. 14]

 

Of woorden die als lelies geuren;

 

Of juublen hoog of eendlijk treuren;

 

Of zoekt een wondren klankenval

 

Zeeghaftig als klaroengeschal.

 

 

 

Hij schrijft in geestdrift en vervoering;

 

Hij schrijft met tranen van ontroering;

 

Elk vers glanst helder als zijn ziel,

 

Of 't recht der Hengstebron ontviel!

 

 

 

En 's anderdaags!

 

't Klinkt alles stroef;

 

't Smaakt flets als lang verschaalde wijn,

 

De dichter voelt zich arm en droef,

 

Zoo droef als arme menschen zijn.