Langs groene hagen

[p. 15]

III.
Wie zal het ongenoemde noemen?

Wie zal het ongenoemde noemen
En wordt er ooit zoo woordenwijs,
Als hij, die dieren en die bloemen
Een naam gaf in het Paradijs?

De dichter, met gewette zinnen,
Vat licht en schaduw, loof en lucht;
De weelde dringt zijn harte binnen:
Hij spreidt zijn breede vleugelvlucht;

Hij voelt het dààr en het wil buiten;
Het keert en wentelt om-end'-om;
Hij spert den mond, hij zal het uiten,
Hij spert den mond.... en hij blijft stom.

[p. 16]

 

_**_*

 

 

 

Der woorden doodverf kan niet malen

 

De heldre kleurenbeelden, die

 

Het prisma van mijn ziel uitstralen,

 

En die 'k met zielenoogen zie.