Vonnis over Yvonne

[p. 42]

36.

Er blijft altijd de tuin met
het veelvuldig edelstenen licht
in boom en struik. Ik leef
in eigen quattrocento op
het ritme van Mozarts
klavierconcert in c-groot.
en telkens als de duisternis
opstijgt uit het gras
de Kol Nidrei van Max Bruch.
Echter bij dageraad van Mozart
de klarinet in a-groot.
Van Mozart tot Mozart steeds.

Die tuin moet ik voorbij de dood
terugzien, opdat niet iemand
vreemds (want geen nakomeling)
de knoken van mijn geest
te vinden weet in een oranje
labyrint dat niemand
uitweg biedt.