Vonnis over Yvonne

[p. 39]

33.

Hoeveel leven heb ik ten dode
gedoemd vandaag? Ik heb onkruid
gewied met berouw in mijn adem.
Maar ik heb het voor zuurstof
geruild.

Dat het niets met Yvonne

te maken heeft, is schijn. Want
ik mediteer dat ik geen leven heb
gewekt in haar. Ik bedoel: niet
in haar maar in de schoot die ik zocht
in haar gedachtenis. Zo obsedeert
mij alle leven dat mijn leven raakt.
Aldus vandaag in netel

maluwe

muurkruid

en kweek.

Zoals ik mediteer bij lijken van
nachtvlinders
vliegen
muggen
die ademhaalden in het heelal.

Ik ben een weg van aardstroom
ingeslagen. Sinds wanneer?

Tot waar?

Ik hoor de prestant in mijn oor
die overeenstemt met
een uitslaande zonnevlam
in de nacht.