Vonnis over Yvonne

[p. 31]

25.

Is mijn dood zo nabij dat
mijn leven zo dringend over
de stroom van mijn tijd
de brug van Andersen bouwt?

Een brug? Is er een ander beeld
om mij de verwarring der
vervulling te besparen tot ze
volkomen werkelijk wordt:
ultieme wonder waardoor
Echnaton kon zeggen dat
hij niet vergeefs had geleefd.

Is de tijd der wonderen niet
voorbij? Nabij. Voorbij.
Ik heb die woorden niet
meer nodig, evenmin
de notenbalk of
een kleur van
de regenboog.
Maar de ether wel.