Vonnis over Yvonne

[p. 27]

21.

De vraag is nu wat ik
in vrouwen wilde vinden. Wat
van jou weet ik zeker niet.
Toch iets van jou, maar uit
een droom onthouden?
Misschien een onbestaanbaarheid.

Ik weet: zij hebben borsten en
een schoot die vele namen draagt.
Ik zocht echter niet wat alle
bezitten, maar iets dat één bezit
en dat mijn leven naar
een eigen dood kon richten.

Ik wil niet overwegen waarom
niet in mezelf, wat zinloos is.
Ik wou vervuld zijn als
een oude boom met jonge kruin
van nog geen eeuw.

Maar elke dag

kon een verjaardag wezen, zó
dat ik verloren liep als toen
de dorre blaren zo
indringend ritselden
onder mijn harde voeten in
het bos van mijn herinneringen.