Vonnis over Yvonne

[p. 21]

15.

Ik houd niet van groen dat
niet leeft want dan is het
zo vals als het blauw van
fiolen. Ik hoop dat je geen
groene kleed droeg toen je
die straat niet verlaten kon.
Je bent doelloos immer verder
gegaan van januari tot december
der vervlogen jaren.

Aandachtig

kijk ik nog over die dag als
over een muur om je te zien.
Maar jij bent
het niet meer
zomin als je
bent geweest.

Je bent immers vreemd
voor de vrouw die meent
van een god te vernemen
dat het goed is samen
te verdwijnen achter
een horizon van
vuur en water
grond en lucht.

Die vrouw
bestaat.