Vonnis over Yvonne

[p. 20]

14.

Hoe oud ben je nu geworden,
Yvonne? Maar ouder geworden ben
je niet. Dat weet je niet en je
gelooft me niet. Je bent alleen
verijld met de tijd die dichter
geworden is mettertijd. Je kleed is
verkleurd en je voeten moeten
de weg betasten. Geen vrouw heeft
je huid voor mijn handen betastbaar
gemaakt en mij in de ravijnen van
je ogen laten nederdalen. Dat zeg
ik enkel ter verdediging, Yvonne,
want gister is in vervulling gegaan.
Ik wilde je nog het vonnis besparen
maar dat kan ik niet meer.